تازه‌ترین گفتارهای هنرمندان

من همیشه گفته‌ام که «هنر یک نظام آزاد است». از طریق بهره‌گیری از ایده‌های هر دو زمینهٔ علمی و هنری می‌شود به حقایق خاصی رسید.

من کفش همین کفاش را می‌پوشم و نان همین نانوا را می‌خورم، پس باید چیزی را به او بدهم که مدیونش نباشم. در واقع ما به این مردم زحمتکش بدهکار هستیم.

مردم به علم ایمان دارند، اما به هنر مشکوک‌اند. به‌همین ‌خاطر علم را جدی گرفتم و آن را در کارم استفاده کردم که برای من بسیار پربار نیز بود.

امروز به ندرت کسی اندام انسان را نقاشی می‌کند، نقاشان به دلایلی از این کار اعراض می‌کنند. شاید چون خیلی نزدیک یا زیادی صادقانه است.

اینکه همه می‌خواهند با ماهیت و ذات چیزها کارشان را شروع کنند مشکل زمانهٔ امروز است.

زیبایی پرتره وابسته به نمایش بافت‌ها و آناتومی صورت است. عكاس باید كاملاً به این جزئیات آگاهی داشته باشد و بتواند آنها را زیباتر نمایان كند.

من نمی‌توانم با سه‌پایه نقاشی کار کنم. نیاز به پایداری سطحی سخت دارم. روی زمین آسوده‌ترم. خودم را نزدیک‌تر حس می‌کنم، بیشتر بخشی از نقاشی می‌شوم.

امروز سرتاسر هنر به نوعی سرگرمی تبدیل شده تا حواس آدمیزاد را از خودش پرت کند؛ و شما ممکن است بگویید که همواره همین بوده اما چیزی که تغییر کرده این است که حالا سراسر دنیای هنر سراسر سرگرمی است.

من معلمم، نقاشم، شعر می‌گویم و داستان می‌نویسم. دوست دارم که ادبیات، موسیقی و نقاشی با هم برقصند، در تماس باشند. در لحظه با توجه به همه اینها کار می‌کنم.

من در آثار هنری و مجسمه‌هایم بر روی تم و شکل شاعر تمرکز می‌کنم. شاعر تا حد زیادی نمادی از هنرمندان است. من هنرمندان را هم شاعر می‌بینم.

عکس‌ها هیچ‌گاه واقعی یا به حد کافی خوب نیستند. این دیدگاه که می‌توانیم از طریق عکاسی به بیشترین حد از واقعیت دست پیدا کنیم ساده‌لوحانه است.

من الان وقتی از دوربین آنالوگ استفاده می‌کنم، در واقع لازم نیست هیچ چیزی را نگاه کنم. برای من چیزی‌ست شبیه قاشق و چنگال.

چیزی که امروز برای آدمها جذاب است این است که قبل از اینکه شروع به کشیدن نقاشی‌ای بکنی دقیقا می‌دانی که نتیجه کار چه شکلی خواهد بود. نوعی تصویر ذهنی. درست برعکس چیزی که به ما در مدرسه آموزش دادند.

عکس انداختن از جوی آب ممنوع بود. {…} عکس‌برداری از زن‌های نقاب‌دار ماهی‌فروش ممنوع بود چون جزو بدی‌های مملکت به‌شمار می‌آمد.

من کاملاً مطمئنم که نقاشی مانند رقص و آواز یکی از استعدادهای ذاتی انسان‌هاست. به همین جهت، نقاشی به مثابه فعالیتی انسانی همیشه با ما خواهد بود.

کامپیوتر همه چیز را مرتب و منظم کرد، اجراها را شسته‌رفته کرد، اما متأسفانه روح کارها و آثار گرافیک را از بین برد یا کم‌رنگ کرد. در نتیجه طراحی گرافیک تبدیل به بدنی بزرگ با مغزی کوچک شد.

هر عکس دارای موسیقی خاص خودش است، وقتی که از بازار مسگرها یا کارگاه قالی‌بافی عکاسی می‌کنیم باید این موسیقی را در پس‌زمینهٔ عکس به مخاطب ارایه دهیم.

منحصر به فرد بودن و هدف‌مندی است که تفاوت ایجاد می‌کند. همچنین، اکثر اشیاء به نوعی دارای استفاده هستند در حالی که اثر هنری از ابتدا بی‌استفاده است.