تازه‌ترین گفتارهای هنرمندان

هنر مقدس در پی ایجاد رابطه با حقیقت روحانی از طریق مشق هنری است. هنرهای مقدس همچون نقاشی شمایل‌ها و تانکاها به این تفاوت‌های شخصی اهمیت نمی‌دهند.

خیلی از رخدادهایی که در زمینهٔ هنرهای تجسمی ما رخ می‌دهد در پس‌زمینه‌اش یک نوع تصنع وجود دارد که انسان آگاه را دچار عصبانیت می‌کند.

واکنش نشان دادن به وضع نامطلوب موجود انتخاب هنرمند است نه وظیفهٔ او. هیچ الزام اخلاقی‌ای بر دوش هنرمند نیست که واکنش نشان دهد و محکوم کند.

اگرچه پنجاه سال از نقاشی مدرن ایرانی گذشته است، عموم مردم به طور کلی هنوز مفهوم این نقاشی را متوجه نشده‌اند و به عنوان نقاشی‌های اجق‌وجق نام می‌برند.

یک هنرمند بعضی وقت‌ها خودش هم نمی‌داند که می‌خواهد به چه چیزی فکر ‌کند و این پروسهٔ تولید است که باعث می‌شود او بداند به دنبال چیست.

استعداد هنرمند را باید در توفیق او در ترجمهٔ ایده به کنش هنرمندانه جستجو کرد. خیلی وقت‌ها داشتن یک ایده با به‌سرانجام‌رساندن یک کار اشتباه گرفته می‌شود،

جایگاه هنر از شعار به دور است و هنر شعاری و در خدمت تبلیغ در هر زمینه‌ای دوران کوتاهی از تاریخ را فرا می‌گیرد و مرگ آن زودرس است.

هنر یعنی خلق تفسیر. هنر توانایی به الفاظ تبدیل کردن یا به تصویر کشیدن یا به شکل موسیقی درآوردن تجربهٔ شخص از جهان است به روشی که تفسیری خلق کند.

هیچ راهی برای این که هنرمند بتواند نظرگاه مخاطبان اثرش را کنترل کند وجود ندارد، زیرا مردم همیشه یک اثر را مطابق با تجربه، سلیقه و ادراک خویش درک می‌کنند.

عکاسی به شما اجازه می‌دهد که در زمانی نسبتاً کوتاه آنچه می‌خواهید بگویید را بگویید. من توانستم این کار را به وسیلهٔ عکس‌هایی خاص انجام دهم.

فکر می کنم قبل از انقلاب مفهومی به نام فرهنگ مستقل ایرانی در ذهن کسی نبود. آرت به معنای اشاره به طیفی بود از رضا عباسی بدون هیچ فاصله تا اندی وارهول.

در مقام یک هنرمند، شما باید آن چیزی را کشف کنید که عمیقاً به وجدتان بیاورد. شما باید در آن چیزی که نمی‌تواند از راه دیگری خلق شود غرق شده باشید.

دوست دارم {در آثارم} به تفاوت میان آنچه واقعی است و آنچه واقعی نیست اشاره کنم. آنچه انجام می‌دهم مستندسازی نیست، ثبت و ضبط تاریخی نیست.

نخستین ارتباطی که ما با هنر برقرار می‌کنیم در آن زمانی است که برای اولین بار به کلیسا می‌رویم. امروزه موزه‌ها تبدیل به کلیساهای جدید شده‌اند.

در واقع من یک نقاشم، کارم همه‌اش راجع به ساده کردن است. بیشتر وقت ها دارم پرسه می‌زنم. با مردم عادی سروکله می زنم، با کاسب‌ها و نه با روشنفکرها!

هنرمند واقعی همیشه در حال قرار دادن خود در معرض خطر است. این همان هنری است که من می‌توانم آن را تحسین کنم.غیر از این فقط نوعی زینت بیهوده در روزگار ماست.

تنوعی که در خط قدما وجود داشته از سر تفنن نبوده بلکه نیاز بوده که چنین باشد. آن‌ها نیاز حس می‌کردند که برای این کار باید خطی با ارتفاع بلند و باصلابت باشد.