بین نظریه و عمل نباید پیوند آنچنان مستحکمی برقرار باشد. اگر بنایی را برای نشان دادن یک نظریه بسازید، {سرانجام} به یک بنای خشک {و بی‌روح} دست می‌یابید. به ویژه، اگر بخواهید که مقدار بیش اندازه‌ای نظریه را به یک بنای کوچک تحمیل کنید، تبدیل می‌شود به مجموعه‌ای از برآمدگی‌ها و آبله‌ها؛ چنین بنایی در نهایت یک اثر هنری نیست، بلکه یک نمایش است، یک درس است.
در هنگام طراحی، شما می‌توانید ذهن خود را به خوبی از نظریه پر کنید، اما پس از آن یک شب خوب بخوابید، تلاش کنید که همه‌ی آنچه به آن فکر می‌کردید را فراموش کنید، و دوباره با مسئله‌ای که در دست دارید آغاز کنید. (در گفت‌وگوی منتشر شده در کتاب The Invisible in Architecture در سال ۱۹۹۴)
