اصلا با روحیهٔ من سازگار نیست که بخواهم توی کارم شعار سیاسی بدهم. یکی به این دلیل که فکر می‌کنم نقاشی زبانی است که برای این کار ساخته نشده. و اگر بخواهد به آنجا برسد وارد حیطهٔ گرافیک شده است. یعنی هنر گرافیک است که برای روزنامه، کتاب و امثال آن کاربرد دارد. نقاشی زبان شاعرانه‌تری است و به نظر من باید خیلی آزادتر از این باشد که بخواهد به مسائل خاصی از این دست بپردازد. یعنی این که من اصلا گرایشی به این کار ندارم. اما این که بیننده از کاری برداشتی بکند، یعنی حتا از یک کار رنگین هم برداشت خاصی بکند و آن را به چیزی ربط بدهد مسئلهٔ دیگری است. اما من نه، قصدم این نبوده. البته هزار و یک عامل دیگر هم می‌تواند وجود داشته باشد. به هر حال دنیایی که در آن جنگ و بمباران و خونریزی هست هنرمند هم حساسیت‌هایی دارد که نمی‌تواند به آن بی‌اعتنا باشد. البته عرض کردم که شعار نمی‌دهم اما ممکن است که این مسائل هم غیر مستقیم موثر بوده باشد. (در گفتگو با بهزاد کشمیری‌پور، گزارشگر صدای آلمان، منتشر شده در وب‌سایت دویچه‌ولهٔ فارسی، سال 2008)