از عکاسی بهرهکشی فراوانی شده و به قدر کافی توسط مردم با بصیرت و پختگی به کار برده نمیشود. {…} و عکاسان جوان به سمت موضوع حقوق شهروندی هجوم آوردهاند، سوژهای که به تازگی مد شده. و همچنین فقر. این موضوعی است که همه الان دارند از آن عکاسی میکنند و تا حد زیادی شبیه یک سبک جدید شده چون ریشهکن کردن فقر در دستور کار رئیس جمهوری قرار گرفته است. همه عکاسان جوان سراغ من میآیند و میپرسند شما الان چطور فقر را عکاسی میکنید؟ این رقتانگیز است.
این روزها تلاش خاصی لازم است که یک عکس توجه کامل را دریافت کند چون ما در هر ساعت بیداریمان با عکسها – چه خوب چه بد – بمباران شدهایم. {…} و در حال عبور به طور ناخودآگاه چشمانمان به عکسهایی گذرا میخورد که یک لحظه ظاهر میشود. من نمیدانم چرا چشم مثل زانو یا انگشتها پینه نمیبندد. ما داریم زبان تصویر را بد به کار میبریم و من به شما میگویم که {عکاسی} یک ابزار استثمار شده است. یک رسانه در حال توسعه نیست بلکه به کلی نابود شده است. (در گفتگو با Richard K. Doud در سال ۱۹۶۴منتشر شده توسط بنیاد هنر Smithsonian )