چگونه یک نفر می‌تواند به سوی اتصال و کشف راه‌های ارتباط میان تاریخ و طراحی گام بردارد؟ او باید کارش را با فهم صحیح سرشت تاریخ به منزلهٔ هرمنوتیک آغاز کند. آنچه در معرض خطر است چیزی بیش از فرم است. هر دستور کار یا برنامهٔ معماری پیامدهای سیاسی دارد. آنچه یک نفر می‌تواند از پیشینه‌های تاریخی یادبگیرد -پیشینه‌هایی راجع به چیزهایی در گذشته که ما آنها را تحسین می‌کنیم- این است که این پیشینه‌ها می‌توانند به پرسش‌های ما ترجمه شوند و ما را قادر کنند که به روشی اخلاقی عمل کنیم.
تاریخ ما را راجع به فرم‌هایی که باید به کار ببریم آن‌چنان راهنمایی نمی‌کند. تاریخ دربارهٔ مناسب بودن کنش‌های ماست، چیزی که احتمالاً بسیار مهم‌تر از مشکلات خاص فرمالی است که ما در مقام معمار معمولاً تشخیص می‌دهیم. (در گفت‌وگو با Saundra Weddle و Marc J. Neveu، منتشر شده در مجلهٔ ARKITEKTUR N، سال ۲۰۱۱)