دسته: دنیس اسکات براون

بین نظریه و عمل نباید پیوند آنچنان مستحکمی برقرار باشد. اگر بنایی را برای نشان دادن یک نظریه بسازید، {سرانجام} به یک بنای خشک {و بی‌روح} دست می‌یابید. به ویژه، اگر بخواهید که مقدار بیش اندازه‌ای نظریه را به یک بنای کوچک تحمیل کنید، تبدیل می‌شود به مجموعه‌ای از برآمدگی‌ها و آبله‌ها؛ چنین بنایی در نهایت یک اثر هنری نیست، بلکه یک نمایش است، یک درس است.

در هنگام طراحی، شما می‌توانید ذهن خود را به خوبی از نظریه پر کنید، اما پس از آن یک شب خوب بخوابید، تلاش کنید که همه‌ی آنچه به آن فکر می‌کردید را فراموش کنید، و دوباره با مسئله‌ای که در دست دارید آغاز کنید. (در گفت‌وگوی منتشر شده در کتاب The Invisible in Architecture در سال ۱۹۹۴)

دانشجویان معماری در معرض لحظاتی هستند که در آنها احساس گمگشتگی می‌کنند، اما چنین چیزی بسیار رایج است. خودم وقتی که دانشجو بودم چنین احساسی را تجربه کرده‌ام. من همیشه به معماران جوان توصیه می‌کنم که صبور باشند. می‌گویم که سرانجام کار شما دستتان را خواهد گرفت و به مسیر خودتان خواهد برد. شما آنچه دوست دارید انجام دهید را بدون این که متوجه شوید انجام خواهید داد.

چیزی که باب {=رابرت ونتوری} همیشه به جوانان می‌گوید این است که کاملا متوجه آنچه دوستش دارید باشید و به آن احترام بگذارید. تلاش کنید که خود را در موقعیتی قرار دهید که منجر به انجام کاری شود که از آن لذت می‌برید. البته گاه به ناچار مجبور هستید کاری که دوست ندارید را انجام دهید، اما چنین کارهای نامطلوبی باید به مثابه حواشی کاری باشد که شما خواستار انجام آن هستید.

در آخر، من و باب همیشه به افراد یادآوری می‌کنیم که معماران زندگی دشواری دارند. معمار نشوید، مگر این که واقعاً آرزوی معمار شدن داشته باشید. اگر معمار شوید لازم است هرچه به دست آورده‌اید را برای معماری قربانی کنید. (در گفتگوی منتشر شده در وب‌سایت designboom، سال ۲۰۱۴)

طراحی شهری نباید با طراحی معماری در مقیاس بزرگ یا جستجو برای چشم‌اندازهای زیبا اشتباه گرفته شود. ایده‌های طراحی شهری باید از طریق درک فرایندهای شهری و الگوهایی که فعالیت‌های شهری شکل می‌دهند ایجاد شود، و البته معماران نیز باید این دانش‌ها را داشته باشند. (در گفتگو با Stephanie Salomon و Steve Kroeter نویسندگان وب‌سایت Designers & Books، سال 2013)