به نظر من معماری مثل آنچه هنر مینامیم نیست. اثر معماری باید مورد استفاده قرار بگیرد. بنابراین، معماری نوعی از هنر اجتماعی است، اگر اصلاً چنین چیزی وجود داشته باشد. معماری برای من فرآیندی پایانناپذیر برای یادگیری است. من به مشاهدهٔ این که چگونه مردم از ساختمانها استفاده میکنند مینشینم و سعی میکنم آنچه از این طریق مییابم را در پروژه بعدی به کار ببرم. بنابراین معماری امروز من حاصل انباشت دانش و تجربهٔ چند دهه طراحی و ساختوساز است. به آزمون گذاشتن ایدهها مهم است. در دفتر طراحی ما از روز نخست اسکیسهای بسیاری زده میشود و در مورد ایدهها بحث و تبادل نظر میکنیم. بعد هر چیزی را که دوست داریم انتخاب میکنیم و مسیرهای مطلوب را دنبال میکنیم. و اگر چند گزینه در دست داشته باشیم، من فردی هستم که تصمیم نهایی را میگیرد. (در گفتگو با Vladimir Belogolovsky منتشر شده در وبسایت ArchNewsNow، سال ۲۰۱۸)
دسته: فومیهیکو ماکی
روند طراحی من در همهٔ پروژهها از فضای درونی بنا آغاز و به بیرون آن ختم میشود. هدف من پیوند دادن کاربران بنا و تازهترین خواستههای جامعه در یک زمان و مکان خاص به برنامهٔ پروژه است. پس از در نظر گرفتن این مسائل است که تازه بررسی میکنم که شکل معماری چگونه باید باشد. این روند برای من روندی کاملاً منطقی و یکنوع گفتگوی درونی است. البته بعضی از معماران با من موافق نخواهند بود. من تلاش میکنم تا یک مسیر کاملاً مدرنیستی را دنبال کنم، مسیری که شامل بیان (اکسپرسیون) فرمال یا نمای خارجی اقناعکننده بر مبنای نیازهای انسانی نیز هست. مدرنیسم را باید با دیدی منتقدانه دنبال کرد. این بر عهدهٔ معمار است که تصمیم بگیرد کدام ایده را دنبال کند و کدام را نادیده بگیرد. این همان مدرنیسمی است که من به آن عمل میکنم. (در گفتگو با Philip Drew نویسندهٔ مجلهٔ Architecture Australia، سال 2014)