دسته: هلموت یان

قضاوت دربارهٔ یک بنا دشوار است. سال‌ها طول می‌کشد تا بفهمیم یک بنا درست کار می‌کند یا نه. به این سادگی نیست که از آدم‌هایی که در دفتر حاضرند بپرسیم این طرح را دوست دارید یا نه. در مورد تحسین و تشویق منتقدان و افراد بیرون از ماجرا صحبت نمی‌کنم؛ آنها حق یا صلاحیت دارند که نظر بدهند، اما چگونه می‌خواهند سنجش کنند که یک بنا {برای ساکنان آن} چقدر راحت است؟ هیچ منتقدی آنقدر باهوش نیست که بتواند {پیش‌بینی و} داوری کند که یک بنا در طول زمان چگونه عمل خواهد کرد. مانع دیگر بر سر راه داوری و ارزیابی مهندسی معماری این است که هر بنا یک پروتوتایپ یا نمونهٔ منحصربه‌فرد است، یعنی هیچ دو ساختمانی کاملاً شبیه به یکدیگر نیست. شما ناچارید هر زمان و برای هر بنا راهکاری تازه پیدا کنید. (در گفتگوی منتشر شده در مجلهٔ ArchIdea، سال ۲۰۰۵)

میس فن در روهه حق داشت که می‌گفت تنها راه دست یافتن به کمالْ کمینه‌گرایی است، نه بیشینه‌گرایی. من این موضوع را وقتی با ورنر سوبک {مهندس سازهٔ اهل آلمان} ملاقات کردم بیشتر فهمیدم. از زمانی که او را دیدم این احساس به من دست داد که به دانشکده برگشته‌ام. قبل از دیدن او، عادت کرده بودم که چیزها را خودم بفهمم یا به آنچه مهندسان سازه به من می‌گفتند اعتماد کنم، اما با حضور او ماجرا متفاوت است. من از او نه فقط راه حل را، بلکه علت پشت آن راه حل را هم یاد می‌گیرم. وقتی ما در حال طراحی هستیم، او کنارم می‌نشیند و وقتی من یک خرپا رسم می‌کنم می‌گوید «این بخش از سازه دوست ندارد آنجا باشد». همین می‌شود که ما نسبت به سازهٔ بنا مسئولیت بیشتری پیدا می‌کنیم. به پایانهٔ شمارهٔ یک یونایتد ایرلاینز در اوهر نگاه کنید که من در سال هزار و نهصد و هشتاد و شش طراحی‌اش کردم. اگر آن زمان سوبک را می‌شناختم به من اجازهٔ چنین کاری را نمی‌داد. حالا من فکر می‌کنم که آن سقف قوسی شکل با آن خط شکست صاف شبیه یک قوس های‌تک مربوط به دوران باروک است.

معماری سر و کارش با نور و فضاست، اما برای من فرمی که از نیرو پیروی می‌کند بر فرمی که از کارکرد پیروی می‌کند رجحان دارد. (در گفتگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وب‌گاه ArchDaily در سال ۲۰۱۸)

معماری خیلی دشوار است. در معماری حرف زدن آسان اما عمل کردن بسیار سخت است. می‌دانید، معماری خوب آن است که آن را از روی غریزه انجام دهید. چیزی در ذهن دارید و باید پیش‌بروید و آن را عملی کنید. خیلی مهم است که مدام این سوالات را از خود بپرسید: آیا این بهترین راه عملی کردن چیزی است؟ راه دیگری وجود دارد؟ شما نمی‌توانید مثل معماران بعد از میس فن در روهه جستجو را برای یافتن راه‌حل‌های بهتر متوقف کنید. آنها فکر می‌کردند که میس به کمال و فرم مطلق دست یافته است و از آن به بعد و برای همیشه می‌دانیم چگونه معماری کنیم. اما ما باید به پیش برویم {و به راه‌حل‌های میس قانع نباشیم}. (در گفتگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وب‌گاه ArchDaily در سال ۲۰۱۸)