کتابی هست که آن را با عنوان «رؤیای سبز» منتشر کردیم، با {همکاری} دو گروه از پژوهشگران دکتری که زیبایی همهٔ بناهایی را مورد تحلیل و ارزیابی قرار دادهاند که امتیازهای برتر استانداردهای «لید» و «برییم» را در سرتاسر دنیا کسب کردهاند. بنا بر این {پژوهش}، مثلاً نود و پنج درصد این بناها بسیار زشت هستند و این امر دوست داشتن آنها را سخت میکند. چرا که اگر شما یک بنا را دوست بدارید، همین {دوست داشتنی بودنش} واقعاً پایدارترین چیزی است که در مورد آن میتوانید ببینید و احساس کنید.
اما این که استانداردهای «لید» و «برییم» در ده سال گذشته باعث ایجاد چنین زشتیای شدهاند تکاندهنده بود؛ و دلایل بسیاری برای این امر وجود دارد. البته چیزهای فوقالعاده خوبی در مورد این گواهینامهها وجود دارد، اما {این وجوه مثبت} معمولاً فدای {جنبههای دیگر} میشود. (در گفتوگوی منتشر شده در مجلهٔ The New ARCH، دورهٔ ۲، شمارهٔ ۲، سال ۲۰۱۵)