ابوالقاسم سعیدی
هنر یعنی قدم زدن انسان حادثه‌جو به‌دنبال گمشده‌ای نورانی.
«هنرمندی» یک خواهش عمیق درونی است، یک شغل مزدگیر و نان آور نیست. گرچه مزیت لذیذ آن هم امکان‌پذیر شد و این البته بد نیست. هنر، قدم زدن انسانی حادثه‌جوست که دنبال گمشده‌ای نورانی می‌گردد. باید فقط به فرمان درون خود باشیم. مدهای گستردهٔ روز گول‌زننده هستند و بیراهه‌ها را پررنگ می‌کنند. نقاشی مسابقه اسب‌دوانی و ورزشی نیست که نفر اول و پنجم اش تعیین شود. اگر فضاهای فرهنگی و آموزشی موثر در خارج به ما کمک کرده‌اند، واضح است که لطف آنها باید مدنظر باشد؛ چون ما برای ساختمان آگاهی و درون‌سازی خود با آنها تماس داشته‌ایم. پس قطار کردن دیپلم‌ها، فهرست نمایشگاه‌ها و جایزه‌ها که شبیه نسخه پیچی بعضی پزشکان شده کیفیت کار را بالاتر نمی برد. (در گفتگو با پرویز براتی، منتشر شده در روزنامهٔ شرق، ش ۱۵۸۳، سال ۱۳۹۱)
