ایران درودی

من می‌خواستم نوشتن را تجربه کنم به طور کلی برایم جرئت به کاربردن تجربه‌های جدید در زندگی مهم‌تر از نتیجه‌ی آن بوده و هست. همین شیوه را در خلق یکایک نقاشی‌هایم به کار می‌گیرم. می‌توان گفت که کتاب «در فاصله‌ی دو نقطه…!» یکی دیگر از نقاشی‌های من است که در آن واژه‌ها جایگزین رنگ‌ها و فرم‌ها شده‌اند. این بار که تجربه در نویسندگی برایم این همه سربلندی و عشق به ارمغان آورده از این تجربه کردن بیش از پیش راضی‌ام.

امروز می‌دانم که خلاق بودن، در تعبیری دیگر، جرئت داشتن است. جرئت ابراز اندیشه و آنچه احساس می‌کنم و صداقت در بازگو کردن آنچه به ابراز کردنش احساس نیاز می‌کنم. (در گفت‌وگو با مهدی مظفری ساوجی، منتشر شده در کتاب «گفتگو با ایران درًودی»، منتشر شده در سال ۱۳۹۷)

همان طور که زبان فارسی، الفبایی مخصوص دارد نقاشی هم الفبای خودش را طلب می کند آن الفبا در واقع طرز نگاه کردن است؛ نگاهی که به آموزش نیاز دارد. به نظر من درباره نقاشی، نگریستن و دیدن، مهمترین اصل است که می‌توان در کتاب‌های دروس دانشگاهی یاد گرفت. انسان با دیدن نقاشی‌های خوب، چشمش به طبیعت باز می شود. البته این نظر شخصی من است. مهمترین درسی که انسان می‌تواند بگیرد، درست نگاه کردن است. بنابراین درست نگاه کردن به نقاشی و تکنیک آن ، مساله خیلی ساده و در اصل ، خیلی مهم است. نقاشی از هنرهایی است که نیاز به فرهنگ نقاشی و همچنین نیاز به تجربه دارد و مهمتر این که افراد مستعد برای یادگیری نقاشی، بسیار زیادند. (در گفتگو با نویسندهٔ روزنامهٔ جام جم، سال 1381)