هدی حدادی

همهٔ ما طوری تربیت شده‌ایم که کمترین استفاده را از خلاقیتمان می‌کنیم. به عنوان مثال وقتی همه وسایل لازم را در اختیار دانش‌آموزان کلاس اول ابتدایی قرار می‌دهم تا کاردستی بسازند، هیچ کاری نمی‌توانند انجام دهند و منتظرند من برایشان کاردستی بسازم و آنها تقلید کنند. درحالی‌که وقتی ابزار لازم در اختیار یک کودک شش یا هفت ساله قرار می‌گیرد باید بتواند به راحتی و با شور و شوق و بدون مکث کاردستی درست کند و منتظر نباشد شخص دیگری، این کار را برای او انجام دهد. {…} در واقع بچه‌ها در ذهنشان هیچ خلاقیتی ندارند و کارشان تقلید محض است. بچه‌های نسل جدید فقط دنبال تقلید کردن هستند و این مساله از لباس پوشیدن شان گرفته تا کتاب خواندن و کاردستی ساختنشان به وضوح مشاهده می‌شود که بسیار متاثرکننده است. (در گفتگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سال 1394)