به نظر من معماری مثل آنچه هنر مینامیم نیست. اثر معماری باید مورد استفاده قرار بگیرد. بنابراین، معماری نوعی از هنر اجتماعی است، اگر اصلاً چنین چیزی وجود داشته باشد. معماری برای من فرآیندی پایانناپذیر برای یادگیری است. من به مشاهدهٔ این که چگونه مردم از ساختمانها استفاده میکنند مینشینم و سعی میکنم آنچه از این طریق مییابم را در پروژه بعدی به کار ببرم. بنابراین معماری امروز من حاصل انباشت دانش و تجربهٔ چند دهه طراحی و ساختوساز است. به آزمون گذاشتن ایدهها مهم است. در دفتر طراحی ما از روز نخست اسکیسهای بسیاری زده میشود و در مورد ایدهها بحث و تبادل نظر میکنیم. بعد هر چیزی را که دوست داریم انتخاب میکنیم و مسیرهای مطلوب را دنبال میکنیم. و اگر چند گزینه در دست داشته باشیم، من فردی هستم که تصمیم نهایی را میگیرد. (در گفتگو با Vladimir Belogolovsky منتشر شده در وبسایت ArchNewsNow، سال ۲۰۱۸)
برچسب: آزمون طراحانه
من زن، عرب و معمار هستم. بیولوژی و جغرافی دو مورد اول را تعیین کرده، سومی حاصل چهلسال کار سخت است. {معماری} همهاش کار کردن است؛ معماری در نهایت دربارهٔ خوشبختی و آفرینش محیطی خوشایند برای همهٔ ابعاد زندگی است. اما آفرینش محیطی برای تعالی، اشتیاق و الهام نیز اهمیت دارد. ما از طریق پژوهش، آزمایش و همکاری به آنچه فکر میکردیم غیر ممکن است دست مییابیم. (در گفتوگو با Darren Falls در سال ۲۰۱۶، منتشر شده در وبسایت YLighing)
طراحی یک خانه بهمراتب سختتر از طراحی موزهٔ هنر یا یک بنای اداری است. هنگام طراحی خانه، شما یک کارفرمای مشخص دارید که باید طرح شما با سبک زندگی او همخوانی داشته باشد، اما هنگام طراحی یک اداره، شما تنها با کلیات معماری مواجه هستید. بر همین اساس، وقتی یک معمار مشهور شود، تمایلی به طراحی بنای مسکونی ندارد. در پروژههای مسکونی پولی وجود ندارد و در عین حال مشکلات و مسئولیتها زیاد است. اما هستند معمارانی همچون لوکوربوزیه، میس وندرروهه و آلوار آلتو که سرتاسر عمر حرفهای خود به طراحی خانهها مشغول بودهاند و من به آنها احترام میگذارم. این معماران در حین طراحی خانهها آزمونهای طراحانهٔ خویش را انجام دادند. (در گفتگو با Edan Corkill نویسندهٔ وبسایت the Japan Times، سال 2013)