دسته‌ها
سمیه ولی

سمیه ولی: دنبال کردن موفقیت بدون دنبال کردن مقصود هم اشتباه است و هم خطرناک

من آن چیزهایی که بر رویشان کار می‌کنیم و گام‌های بعدی دفترمان را از منظر آن مقصود درونی ارزیابی می‌کنم، چرا که فکر می‌کنم دنبال کردن موفقیت بدون دنبال کردن مقصود یک اشتباه است. به نظرم خطرناک هم هست. من احساس می‌کنم نسل ما انگیزهٔ بسیاری برای موفقیت دارد و این مرا برای آیندهٔ معماری نگران می‌کند، چون اشتباهات بسیاری وجود دارد که باید درست شود.

مطمئناً همهٔ ما نیاز داریم بپنداریم که {به درستی} دیده شده‌ایم. همهٔ ما نیاز داریم که فضای بیشتری را پوشش دهیم و همهٔ ما نیاز داریم که مطابق با تلاش‌هایمان پاداش بگیریم. اما من فکر می‌کنیم اگر داریم به موفقیت فکر می‌کنیم، فقط زمانی کوتاه را در نظر می‌گیریم و این یعنی داریم به موفقیت در طول زمان عمر خویش می‌اندیشیم و این نوع فکر کردن تا حدی سطحی است. این قول معروف را شنیده‌اید که «یک جامعه وقتی به بزرگی می‌رسد که مردمان پیر آن درخت‌هایی بکارند که بدانند هیچ‌گاه در سایه‌شان نخواهند نشست». (در گفت‌وگوی منتشر شده در وب‌سایت designboom، سال ۲۰۲۳)

دسته‌ها
آلوارو سیزا

آلوارو سیزا: من هیچ فاصله‌ای میان نقاشی و مجسمه‌سازی و معماری نمی‌بینم

من فکر می‌کنم که معماری به همان انگیزه و خواست انسانی تعلق دارد که نقاشی یا مجسمه‌سازی یا سینما و نوشتن -ادبیات- به آن مربوط است. معماری به نیاز انسان برای ادراک و بیان تعلق دارد. من هیچ فاصله‌ای میان نقاشی و مجسمه‌سازی و معماری نمی‌بینم. مجسمه‌سازانی هستند که معمار شدند، برای نمونه من لااقل یکی از آنها را می‌شناسم. با این حال معمولاً فاصله‌هایی مصنوعی ایجاد می‌شود و این باعث تأسف است.

همچنین بحث‌هایی هست دربارهٔ معماری به منزلهٔ مانعی برای بیان آزاد در موزه‌ها؛ من بخشی از آن را در سانتیاگو و همچنین موزهٔ اوپورتو احساس کردم. و بعضی مواقع این بحث‌ها به رد کلی معماری نزدیک می‌شود.

برخی از موزه‌های معاصرتر فضای صنعتی را برمی‌گزینند و آن را برای ایجاد یک موزه تعدیل می‌کنند. برخی هم فضای موزه را از بیرون می‌بندند، گویی که نمی‌خواهند منظر بیرونی مزاحمشان شود. من بابت این موانع {ایجاد شده برای معماری} متأسفم. (در گفت‌وگو با Dawne Mccance، منتشر شده در مجلهٔ Mosaic، شمارهٔ ۴، دورهٔ ۳۵، سال ۲۰۰۲)

دسته‌ها
چارلز کورئا

چارلز کورئا: معماری را نمی‌توان یاد داد، اما می‌توان آن را یاد گرفت

همانطور که اغلب گفته‌ام، معماری را نمی‌توانید یاد دهید، اما می‌توانید آن را یاد بگیرید. معماری شبیه نوشتنِ خلاقانه است. نشستن در یک کافه شاید بهترین تمهید برای داستان بعدی شما باشد. شما هیچ‌گاه نمی‌دانید که {آنچه به دنبالش هستید} در چه لحظه‌ای رخ خواهد داد.

مدرسهٔ معماری باید محیطی هیجان‌انگیز باشد که چنین لحظه‌هایی را بسیار ایجاد کند تا به دانشجویان آنجا واقعاً حس انگیزش {برای طراحی خلاقانه} دست دهد. در آن زمان است که آنها شروع می‌کنند به آموزش دادن به خودشان. (در گفتگو با Rajnish Wattas در سال ۲۰۰۸، منتشر شده در وب‌سایت The Architecture Design در سال ۲۰۲۰)

دسته‌ها
حسین سلطان‌زاده

حسین سلطان‌زاده: متأسفانه امروزه عدهٔ بسیاری از دانش‌آموختگان معماری شرایط لازم را برای حضور در عرصهٔ اشتغال ندارند

متأسفانه امروزه عدهٔ بسیاری از فارغ‌التحصیلان و دانش‌آموختگان عرصهٔ معماری و نیروی کار تربیت شده، شرایط لازم را برای حضور در عرصهٔ اشتغال ندارند. در نتیجه، این امر سبب شده که بسیاری از دانشجویان انگیزهٔ لازم و کافی را برای آموزش مناسب نداشته باشند. {…}

متأسفانه به نظر می‌رسد که هنوز هم برنامه مناسبی برای کنترل وضعیت حاضر ایجاد نشده است تا جایی که شنیده‌ها حاکی از حضور بیش از هشتصد مرکز آموزشی در حوزهٔ معماری است که آمار بسیار ناخوشایندی به شمار می‌رود زیرا قطعاً کشور ما به این میزان فارغ‌التحصیل و دانش آموخته در این رشته نیاز ندارد. {…} طبیعی است که وقتی با این حجم گسترده، بخش‌های آموزشی فعالیت می‌کنند، نمی‌توانیم آموزش‌های عمیقی را شاهد باشیم زیرا تمام این روند سرانجام بر صف افراد بیکار جامعه می‌افزاید. (در گفتگوی منتشر شده در وب‌گاه هنرآنلاین، سال ۱۳۹۷)