در دهههای هفتاد و هشتاد میلادی، زمانی که حکومت سوسیالیستی بر هند حاکم بود، ما برق کافی برای سیستمهای تهویهٔ مطبوع در اختیار نداشتیم و این مسئله مانعی بزرگ برای تصورات خلاقانهٔ معماران بود. امروز اما نهتنها بهاندازهٔ کافی برق در اختیار دارید، مهندسان مکانیکی وجود دارند که میتوانند هر مشکلی در این زمینه را حل کنند. بنا بر این حالا مجبور نیستید که بنا را متناسب با نیازهای اقلیمی شکل دهید، شما میتوانید یک برج شیشهای بسازید و از شیشههایی که اتلاف انرژی اندک دارند استفاده کنید. این غمانگیز است. این وضعیت تخیلات معمار را به مدگرایی تقلیل داده است.
معماری بر سه پایه استوار است: اقلیم، فنآوری و فرهنگ. این سه، در کنار یکدیگر بنا را شکل میدهند. این را میتوان در معبد بروبودور در جاوای اندونزی به روشنی مشاهده کرد، بنایی که هفت مرتبهٔ نیروانا را نشان میدهد. یا در کتدرالهای بزرگ اروپایی که اندیشهٔ مسیحی را نشان میدهد. (در گفتگو با Robert Wilson منتشر شده در مجله Uncube، سال 2013)