همهی فکرها و ایدهها در عالیترین شکلش در این شهر هست، بهترین شاعرها، بهترین معمارها و نقاشها در این شهر هستند ولی مثل بیگانهها هستند و کسی از آنها کمک نمیخواهد. و چون الگوی مسئولان شهری کشورهای دیگر هستند، آن هم به شکل ناقص و کپیبرداری شده، اینها هرگز موفق نمیشوند.
مضحک است که در کشور سی و سه پل و چهارباغ با کمال افتخار برجهایی شبیه برجهای دوبی میسازند. این اگر تحقیر یک ملت نیست چیست؟ این اگر خیانت نیست پس چیست؟ خیانت فقط در مقولات سیاسی یا اقتصادی نیست؛ صدمه زدن به سلیقهٔ یک ملت خیانت است. از بین بردن چشمانداز یک ملت خیانت است. از بین بردن ارتباطات عاطفی یک ملت با محل زندگیاش و خاکش یک خیانت است. فقط پول که نیست. زیباییشناسی یک ملت در بافتههایش، در سنگتراشیهایش به عالیترین شکل وجود دارد و ما این سلیقه را در حد «کاخ تچر» قلابی به سخره میگیریم. این خیانت است. (در گفتوگو با آرش رضایی، منتشر شده در مجلهٔ آزما، ش ۱۱۳، سال ۱۳۹۴)