طراحی معماری در دانشگاهها و محیطهای حرفهای امروز ایران، بر مبنای خلاقیتهای فردی فارغ از تجربیات به جای مانده از چند هزار سال معماری ایران تدریس میشود، بطوری که هم اکنون به دانشجویان آموزش داده میشود که چگونه بدون در نظر گرفتن تجربیات ارزشمند چند صد ساله معماران ایرانی، عملی خلاقانه را بر اساس تجربیات فردی انجام دهند.
{…} در محیطهای حرفهای نیز به تولید آثاری پرداخته میشود که شاخصه اصلیاش، متفاوت بودن و غیر معمول بودن آن است. بنابراین مبنای ارزشگذاری آثار در دوران معاصر متفاوت بودن آن آثار است. این نوع نگاه سبب ایجاد هرج و مرج در معماری موجود کشورمان شده است.
{…} این نگاه با نحوهٔ نگرش و روش طراحی معماران ایرانی کاملاً متفاوت بوده است، زیرا خلاقیت فردی آنها پس از یک دورهٔ آموزشی دشوار و طولانی بر مبنای تجربیات اساتید و معماری گذشتهٔ سرزمین خود در زمینه طراحی بروز میکرده است. (در سخنرانی با موضوع «مبنای طراحی معماری» در دانشگاه زابل در سال ۱۳۹۴، گزارش شده در وبسایت رسمی دانشگاه زابل)