برچسب: تکرار خود

کار کردن برای من لذت بخش است، فعالیتی که دائماً غافلگیر می‌کند. این {کاری که ما می‌کنیم} نوعی کار است که در آن تکرار می‌کنید؛ {هرچند که} اصلاً درباره‌ی تکرار –که آدم را کسل می‌کند- نیست، اما ساختن چیزها به طور مداوم به خودی خود نوعی تکرار است. جنبه‌های غیرمنتظره‌ی ساخت چیزها به من انرژی می‌دهد تا به کاوش ادامه دهم.

این {فعالیت مدام برای من} هرگز کافی نیست. دوست دارم به ساحل بروم، کتاب بخوانم و کارهای دیگر انجام دهم، اما بیشتر از همه‌ی اینها دوست دارم اینجا در آتلیه باشم. یک روز داشتیم روی موضوع کار می‌کردیم و وقتی کار داشت به سرانجام می‌رسید، متوجه شدم که اشتباه است و تصمیم گرفتیم آن را دور بریزیم.

کار من درباره‌ی پژوهش، مواد و نحوه‌ی ترکیب آنهاست. من علاقه‌مند به ثبت تجربیات و نشان دادن یافته‌هایم هستم. افراد زیادی در کار خود دست به آزمایش نمی‌زنند، اما همانطور که قبلاً گفتم، تنها یک معمار در جهان وجود دارد که در حال آزمایش کردن است. نمی‌دانم الان چه کار می‌کند، اما وقتی او را می‌شناختم در حال آزمایش بود، دارم در مورد فرانک گهری صحبت می‌کنم. (در گفت‌وگو با Emmanuel Olunkwa، منتشر شده در مجله‌ی PIN-UP، ش ۳۱، سال ۲۰۲۱)

من همیشه در حال تلاش برای نوآوری بوده‌ام؛ من تکرار را دوست ندارم. زمانْ چیزی است که هر لحظه تغییر می‌کند، زمانْ هیچ‌وقت تکرار نمی‌شود. من تلاش می‌کنم که از این مثال پیروی کنم.

کنجکاوی نیز در این زمینه مرا کمک کرد، چرا که فکر می‌کنم پیشرفت مهم‌ترین چیزی است که می‌توانیم داشته باشیم. آینده زمانه‌ای زیباست، هرچیزی {در آینده} ممکن است. ما باید با کارهایمان آینده را به زمان حال بیاوریم. و این بهترین کاری است که می‌توانیم انجام دهیم. (در گفت‌وگو با Emma Robertson، منتشر شده در وب‌سایت The Talks، سال ۲۰۱۷)

من خودم را بسیار تکرار می‌کنم. من مجموعه‌ها و پروژه‌های مسکونی بسیاری را به پایان رسانده‌ام. تلاش می‌کنم از {فرایند انجام} یک طرح برای طرح بعدی {نکاتی را} بیاموزم، اما ایده‌های مشخصی هست که آنها را در سرتاسر کار خویش به همراه دارم. آنجایی که تلاش می‌کنم خود را تکرار نکنم زمانی است که طراحی یک بنای نمادین را که از حیث مکان، بسترها و برنامه‌ها واجد یگانگی است بر عهده دارم.

درست است که بسیاری از بناهای من واقعا منحصربه‌فرد و با یکدیگر متفاوت هستند، اما به این علت به واژهٔ ابداع بدگمانم که ابداع متضاد تکامل است. از همین رو می‌گویم که معماری هشتاد درصد تکامل است و بیست درصد آن ابداع.

با وجود این، لحظات خاصی هست که می‌توان آنها را {لحظهٔ} ابداع نامید؛ مثلاً من شیوه‌های متنوع رساندن نور به طبقات پایین یک بنا را ابداع کردم. آیا این حقیقتاً ابداع است؟ در کتاب جامعه آمده است که «زیر نور خورشید هیچ چیز تازه‌ای نیست». (در گفت‌وگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وب‌سایت stirworld، سال ۲۰۲۰)

ما می‌توانیم از ارزش‌های معماری گذشته بیاموزیم و یاد بگیریم که چگونه زیبایی آن را درک کنیم. اما نمی‌توانیم به طور مستقیم از آن درس بگیریم. تکنیک‌های امروزْ بسیاری از مسائل پیچیده‌ای را که گذشتگان با آن درگیر بودند حل کرده است. ادراک کیفیت فرم‌ها و فضاهای گذشته می‌تواند دیدگاه ما را غنا ببخشد، اما اینها چیزی نیستند که به شکل مستقیم به یک معماری تازه تبدیل شوند.

{…} هیچ تضمینی نیست که اگر فرم‌های گذشته را به کار بگیرید، به گذشته متصل می‌شوید. این دقیقاً همان مشکل پست‌مدرنیسم است؛ پست‌مدرنیسم از طریق استفادهٔ بیش از اندازهٔ عناصر کلاسیک، از طریق تکرار خویش، خود را به مصرف‌گرایی واگذار کرد و حالا هم به پایان رسیده است.

شما نمی‌توانید {عناصر} معماری گذشته را استفاده کنید و معماری تازه‌ای خلق کنید. باید ارتباطی درونی با ارزش‌های گذشته برقرار باشد. فرقی نمی‌کند که شاعر هستید یا موسیقی‌دان یا معمار؛ اول باید میراث خود را هضم کنید، و بعد، هنگام خلق چیزی تازه، به نوعی آن را فراموش کنید. اگر آگاهانه از گذشته استفاده کنید یا از آن تقلید کنید {نتیجهٔ کار شما} هیچ ارزشی ندارد. (در گفت‌وگو با فریار جواهریان، منتشر شده در Journal of the Islamic Environmental Design Research Center، سال ۱۹۹۹)