فضای همگانی خوش‌طرح، یعنی جایی که همه می‌توانیم یکدیگر را ملاقات کنیم و دور هم جمع شویم، شالودهٔ یک جامعهٔ سالم است. ارزشی که چنین فضاهایی به جامعه می‌افزاید را نمی‌توان بر مبنای پول سنجید، از همین رو بسیار مهم است که به این موضوع بیندیشیم چگونه می‌توانیم چنین فضاهایی را بیشتر و بیشتر خلق کنیم. (در گفتگوی منتشر شده در مجلهٔ CLAD، ش۳، سال ۲۰۱۷)
برچسب: جامعهٔ سالم
ناهمگون بودن ساختمان‌ها در یک محله یا منطقه معانی بسیاری دارد. در حقیقت سیمای شهری لایه‌های متعددی دارد، معماری نیز یکی از این لایه‌ها است. {…} بهتر است تعریف شهر سالم را در جامعه سالم دنبال کنیم. لایه‌های صفر شهری مسائل اجتماعی است و معماری فضای شهری نتیجه این موضوعات اجتماعی است. {…} به عقیدهٔ من برای درمان سیمای شهری نمی‌توانیم از لایهٔ معماری شروع کنیم و باید ابتدا فاکتورهایی مانند جامعه‌شناسی شهری و روانشناسی اجتماعی را بررسی کنیم در این صورت خود به خود سیمای شهر سالم می‌شود چرا که شهر آیینهٔ جامعه است. {…} عدالت اجتماعی به بیانی یعنی فراهم‌سازی شرایط دسترسی به ارتباطات و قوانین منطقی و عادلانه برای تماس لایه‌های طبقاتی و اجزای مجموعه زیستی مانند یک شهر. عدالت اجتماعی در نهایت منجر به انضباط و همگنی در سیمای شهر خواهد شد. ارتباطات و قوانین باید برای تمامی اجزای یک مجموعه زیستی یکسان باشد مانند مدرسه‌ای که همه موظفند تابع یک دستورالعمل شوند. عدالت اجتماعی باعث می‌شود تا ظاهر شهر همگن شود. (در گفتگو با وب‌گاه ایلنا، سال 1395)