وقتی بنایی را طراحی میکنم، به داستانها فکر میکنم، داستانهایی که بعضی از آنها ممکن است درون بنا رخ دهد و برخی از آنها پیرامون آن. به نوع نقشی که بنا در داستان شهر بازی خواهد کرد و خاطرهای که پشتسر باقی خواهد گذاشت میاندیشم.
مردم در آن بنا زندگی و کار میکنند. آنها چگونه با یکدیگر تعامل میکنند؟ معماریِ ممتاز داستانی را روایت میکند. (در گفتوگوی منتشر شده در وبسایت مجلهٔ IFDM در سال ۲۰۱۹)
من وقتی به مکانی تازه میآیم میخواهم بدانم که جهت باد به کدام سمت است؟ نیروهای اقلیمی کدام است؟ خورشید در انقلاب تابستانی چه زمان طلوع و غروب میکند؟ شالودهٔ زمینشناسانهٔ بستر طرحم، در شیآن {چین}، در دوحه {قطر}، در وینیپگ {کانادا}، یا در یاکوتسک {روسیه}، کدام است؟ {برای مثال} من در یک مسابقه برای طراحی موزهٔ جهانی ماموت در یاکوتسک سیبری شرکت کردم.
من به کشف خاطرهٔ فرهنگی یک مکان علاقهمندم، شبیه آنچه در نوشتههای خورخه لوییس بورخس، فدریکو گارسیا لورکا، آلبر کامو یا ایزابل آلنده وجود دارد. موضوع معماری صرفاً سبک شخصی نیست؛ معماری یک بازی نظری نیست. موضوع معماری اتصال عمیق و درست با جوهرهٔ است. هر بنا باید رویدادی منحصر به فرد و یگانهٔ محبوس در زمان و مکان، و در عین حال سکوی پرتابی به سوی آینده باشد. (در گفتوگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وبسایت archdaily، سال ۲۰۲۰)
چشماندازها و مکانها خاطرات را در خود نگه میدارند. آنها ردپای زندگیهایی که مدتهاست از بین رفتهاند را در خود حفظ مینمایند. آنچه باعث شگفتی من دربارهٔ این ردپاها و اثرات میشود این است که آنها واقعی، منحصربهفرد و بیهمتا و همیشه اصیل هستند. به نظرم چشماندازها مستندات تاریخی میباشند. من میتوانم مکانی را که در آن به عنوان بستری برای یک معماری اقدام به ساخت میکنم را بازخوانی و تفسیر کنم. من از طریق طراحی میتوانم به ایجاد آگاهی کمک کرده و طراحی بهسان یک ذرهبین به من کمک میکند تا نزدیکتر و واقعیتر به یک مکان نظاره کنم و اثرات فعالیتهای انسانی را علیرغم این که واضح و مشهود هستند اما نادیده انگاشت شدهاند را کشف نمایم. {…}
من میخواهم ساختمانهایم به تاریخ یک مکان متصل باشند. این موضوع برایم امری مهم و ضروری است. آنچه از دیرباز سکوت کرده است، اکنون شروع به حرف زدن کند و منجر به فعال شدن جرقههای ذهنی نموده و احساسات را در سطوح مختلف برانگیزاند تا ما آغازگر درک آن شویم. (در گفتگو با Mari Lending، منتشر شده در کتاب «احساسی از تاریخ» در سال ۲۰۱۸، ترجمهٔ مرتضی نیکفطرت و نیما کیوانی، نشر فکر نو)