برچسب: رنج

بناها همچون فرزندان {معماران} هستند؛ شما {هم مثل هر پدر و مادری} بسیار مشتاقید که بچه‌هایتان خوشحال باشند. برخی از آنها زندگی‌ای شاد دارند و برخی از آنها ندارند، و در حالت دوم رنج می‌برید.

خدا را شکر بیشتر بناهای من زندگی‌ای شاد داشته‌اند؛ برخی اوقات زندگی سختی {برای یک بنا} در پیش است، اما یک زندگی مدنی زندگی خوبی است، چرا که دارید مکانی برای مردم ایجاد می‌کنید.

و نخستین چیزی که برای حقیقتاً خوشحال بودن نیاز دارید این است که دوست داشته شوید؛ این که پذیرفته شوید، حتی اگر رسیدن به آن زمان طولانی‌ای را طلب کند. {داستان بناها هم همین است.} (در گفت‌وگو با Jackie Daly، منتشر شده در وب‌سایت Financial Times، سال ۲۰۲۱)

وقتی راجع به معماری صحبت می‌کنم همیشه توضیح می‌دهم که معماری مهم‌ترین چیزی نیست که وجود دارد. زندگی مهم‌ترین چیز است؛ {یعنی} کنار آمدن مردم با یکدیگر. همبستگی {آدم‌ها با هم} یک ضرورت است. به نظر من معماری صرفاً مکملی است برای چیزهای مهم‌تر. وقتی به اطراف نگاه می‌کنی و مصیبت را همه‌جا می‌بینی نمی‌توانی به معماری همچون چیزی اساسی فکر کنی.

وقتی من برای ساختن یک زندگی از خانه خارج شدم -من فرزند خانواده‌ای کاتولیک بودم- فهمیدم که دنیا ناعادلانه است. من طرف چپ‌ها را گرفتم و تا به امروز بر موضع خود هستم. ما باید دنیا را تغییر دهیم. من همیشه به شاگردان می‌گویم که کافی نیست که دانشکده را در مقام یک حرفه‌مندِ کاردرست ترک کنند، آنها باید پای خود را روی زمین بگذارند. آنها باید کشور و دنیای خود بشناسند. من معتقدم وقتی آدمی به آسمان برود و بفهمد که چقدر کوچک و بی‌اهمیت است دنیا تغییر خواهد کرد. (در گفت‌وگو با Brian Mier، منتشر شده در مجلهٔ Index، سال ۱۹۹۹)

فلاکت دنیا باید خودش را در ذهن هنرمند و در یک فرم هنری عیان کند؛ فقط و فقط فلاکت، و نه هیچ چیز مثبتی. چیزهای خوب، از نظر هنرمندان کذا، هیچ‌گاه باعث نخواهد شد کسی {به آثارشان} نگاه کند. اثر هنری باید انتقادی، شنیع یا چیزی شبیه آن باشد. (در گفت‌وگوی منتشر شده در وب‌سایت The Talks، سال ۲۰۱۶)