ما همیشه ناچاریم که بنا را درون زمینهای قرار دهیم. این پرسشها که چگونه با زمینه رفتار باید کرد و چگونه باید از زمینهٔ موجود به زمینهٔ جدید بنا گذر کرد همواره جنبهٔ بسیار حساسی {از طراحی} است. به نظر من یکی از جوانب غمانگیز مدرنیزاسیون این است که در آن کوشش فراوانی برای تبدیل بنا به یک کالا وجود دارد. و روشن است که شیء آزاد {شیئی که وابسته به زمینه نیست} پیشاپیش به سوی کالا شدن خود در حرکت است. شیئی که با زمینهٔ خود اتحاد داشته باشد در برابر کالا شدن توان مقاومت دارد. و من فکر میکنم این موضوع هم برای بناهایی که داخل شهر هستند و هم برای آنهایی که خارج شهرند صادق است. هرچند در مورد چشماندازهای طبیعی این موضوع نمایش بیشتری دارد. (در گفتگو با Ingerid Helsing Almaas و Einar Bjarki Malmquist، منتشر شده در وبسایت architecture norway، سال ۲۰۱۱)
برچسب: زمینهٔ تازه
هرگاه که آدم کار جدیدی انجام دهد، هرزمان که زمینهای تازه را میگشاید، میشود گفت که حیرت و شگفت نیز برانگیخته میشود. {…} زمانی که برج ایفل ساخته شد همگان آن را محکوم کردند. اما امروزه پاریس بدون برج ایفل چگونه پاریسی میبود؟ زمانی که موزهٔ گوگنهایم به دست فرانک لوید رایت در نیویورک ساخته شد همگان آن را بهخاطر ناهمگونیاش با نیویورک محکوم کردند ولی اکنون محبوبترین موزهٔ این شهر است. اما البته هرزمان چیزی جدید انجام میگیرد به معنای عقبماندن نیز هست.
اما بار دیگر تأکید میکنم که معماری هنری مدنی است. مأموریت آن تأیید هرچیزی نیست که انسان باید آن را از پیش بشناسد، بلکه به چالش طلبیدن ادراکات انسان برای ابراز ایدههای جدید است و گشودن افقی جدید در شهر، به معنای واقعی کلمه یا نگرشهای جدید و فضاهای تازه که در آن شکل میگیرند. این همان چیزی است که من بدان باور دارم. (در گفتگو با Jordan Timm در سال ۲۰۰۷، ترجمه و منتشر شده در مجلهٔ معماری ایران، دورهٔ ۱۲، ش ۳، سال ۱۳۹۱)