من فکر میکنم ما در ایران باید توسط وزارت علوم چارچوب کلی تعریف کنیم و هر دانشکدهای بر اساس مقتضیات خاص خود سرفصلهای درسی را طراحی کند. زیرا ممکن است در شهرهایی اجرا مهم باشد اما تئوری کاربرد نداشته باشد. شاید ما در تهران و شهرهای بزرگ دیگر چند نظریهپرداز دانشگاهی نیاز داشته باشیم اما در شهرهایی که چندان بزرگ نیستند، معمارانی را نیاز داریم که ساختمانسازی کنند. این در حالی است که ما بسیاری از مواقع صرفا معماران نظریهپرداز تربیت میکنیم. به نظر من وزارت علوم باید بر اساس نیاز و اقتضائات هر منطقه، نیازهای درسی را طراحی کند. بر این اساس یک عده میتوانند وارد بخش اجرا شوند زیرا ما در این زمینه بسیار ضعیف هستیم. من معتقدم نمره ما در طراحی بیست، در اجرا پانزده و در استفاده از ساختمان هشت است. (در گفتگوی منتشر شده در وبسایت هنرآنلاین، سال ۱۳۹۷)