برچسب: شکست

نافرمانی برای معمار {یک ویژگی} مهم است. من در حال تهیهٔ فهرستی بودم از همهٔ صد و شصت مسابقه‌ای که در آن شرکت کرده‌ایم. ساموئل بکت گفته است که شکست اصلی است که یک هنرمند باید آن را دربکشد و فهم کند. «شکست» یک اصل است.

شکست بخورید، باز هم شکست بخورید، بهتر شکست بخورید. در صد و شصت مسابقه، ما سی و چهار بار پیروز شده‌ایم. تعداد شکست‌ها خیلی بیشتر از پیروزی است. شما باید قادر باشید که خودتان را بلند کنید، گرد و خاک را از خود بتکانید و دوباره تلاش کنید. از آن لذت ببرید.

من واقعاً از مسابقات لذت می‌برم! چرا؟ چون مسابقه جایی است برای تجربه. من تلاش نمی‌کنم در مسابقات پیروز شوم و شاید به همین علت است که {تا کنون} در تعدادی از آنها پیروز شده‌ایم. ما تلاش می‌کنیم که بهترین کار ممکن را انجام دهیم و لزوماً مطیع آنچه آنها از ما می‌خواهند نباشیم. (در گفت‌وگو با Durganand Balsavar، منتشر شده در سایت The Hindu، سال ۲۰۲۱)

ده سال پیش ایسی میاکی {طراح مشهور ژاپنی} به من گفت که تفاوت میان هنرمند و طراح این است که هنرمند مجاز است هر گونه احساسی، اعم از غم و خشم و ترس را به مخاطبش منتقل کند، اما اگر طراح باشی مجبوری که {فقط} شادی را به مخاطبت تحویل دهی. احساسم این است که شباهت میان هنرمند و طراح این است که هر دو مجازند که نشاط و شادی را میان مردم بپراکنند.

مسئله طراحی این است که به مردم بگویی چگونه چیزها را طور دیگری ببینند و از این طریق زندگی آنها را غنی و جذاب کنی و بکوشی تا از زندگی روزمره لذت ببری. بسیار مهم است که یک طراح از مشکلات نهراسد و از آنها اجتناب نکند، بلکه تلاش کند آنها را به مبارزه بطلبد. من از هر چیزی لذت می‌برم، خواه پیروزی باشد و خواه شکست و همهٔ اینها بخشی از وجود من خواهد شد. (در گفتگو با Anna Sansom، منتشر شده در وب‌سایت Say Who، سال ۲۰۲۰)

معماری و شهرسازی همیشه به کارفرما نیاز داشته‌اند. کارفرما می‌تواند کاری کند که یک پروژه نمونه و سرمشق شود یا آن را به کابوس تبدیل کند. زمانی که پروژه شکست می‌خورد معمار تنها فرد مقصر نیست. داروینیسم نه فقط حذف، بلکه مفهوم تکامل را مطرح می‌کند. طبیعت و نیروهایش با نیروی کارفرما و معمار بسیار تفاوت دارد. معمار اگر نتواند کارفرما را متقاعد کند که منافع عمومی مهم‌تر از منافع فردی است، ممکن است از کار حذف شود. این بهای سنگینی است که باید برای معمار بودن پرداخت.

دوران شاهان و اربابان به سر رسیده، ما در دوران دموکراسی هستیم. به این معنا که همه حق دارند سهمی از آن داشته باشند. در اروپا و به خصوص فرانسه، هنوز پروژه‌هایی هست که عمومی‌اند (هم معماری و هم شهرسازی) و با هزینهٔ عموم ساخته می‌شوند. اگرچه تعداد اندکی از آنها به معماری خلاقانه می‌انجامد. بخش عمدهٔ این پروژه‌ها به «معماری پر زرق و برق» منتهی می‌شود. ما در دوران بسیار ضد و نقیضی زندگی می‌کنیم. همه از ما می‌خواهند با منافع کاملأ متضاد کار کنیم و همه‌چیز هم خوب، ارزان و سریع ساخته شود. معماری امروز صرفاً یک محصول است. فقط در مجله‌ها و دانشکده‌هاست که معماری می‌تواند بدون توجه به منافع تجاری ارائه شود و مورد بحث قرار گیرد. (در گفتگو با محمد محمدزاده، ترجمهٔ آزیتا ایزدی، منتشر شده در مجلهٔ معمار، ش ۷۷، سال ۱۳۹۱)

زندگی آسان نیست. این حقیقتی است که بر بدن و ذهن من حک شده است. چیزهای زیادی در زندگی وجود دارد که به خوبی پیش نمی‌رود. اگرچه ممکن است شکست‌هایی که در میان پیروزی ایجاد می‌شود افسرده‌کننده باشد، اما تنها شکست است که وجود دارد بنا بر این من با آن کنار آمده‌ام. اگر از شکست بترسی، به دنیاهای تازه راه پیدا نخواهی کرد. از این حیث، خودم را برای مصونیتی که در برابر شکست پیدا کرده‌ام ممتاز می‌دانم. (در گفتگو با Sai Morikawa منتشر شده در مجلهٔ The Ground، سال 2012)