دسته‌ها
جونیا ایشیگامی

جونیا ایشیگامی: معماری فقط برای آدم‌ها نیست؛ معماری ممکن است برای طبیعت، حیوانات یا حشرات باشد

هر دوره با جنبش خاصی در معماری تعریف می‌شود. مثلاً در دورهٔ مدرنیسم ساختمان‌های بسیاری برای تودهٔ مردم به شیوه‌ای بسیار خاص ساخته شد. اما در این زمانه، ما دیگر ناچار نیستیم که فقط به یک شیوهٔ خاص بسازیم. ما می‌توانیم به شیوه‌های بسیار تازه‌ای بسازیم.

من می‌خواهم که همهٔ پروژه‌هایم متفاوت باشد. فکر می‌کنم که امروزه مقصود معماری ایجاد تنوع از طریق پرداختن به هر پروژه و هر شخص به شکل بسیار خاص است. همچنین، من فکر نمی‌کنم که معماری فقط برای آدم‌ها باشد؛ ممکن است معماری برای طبیعت، محیط، حیوانات، حشرات و غیره باشد. (در گفت‌وگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وب‌سایت archdaily، سال ۲۰۱۹)

دسته‌ها
رافائل مونئو

رافائل مونئو: معماری خوب قادر است زمینه را به خود جذب کند و به چیزی دیگر تبدیل شود؛ چیزی بدیع اما برخاسته از مکان خودش

زمینه {یا سیاق بنا} مهم است، و من هیچ‌گاه زمینه را رد نمی‌کنم، اما استدلال خواهم کرد که اثر من صرفاً زمینه‌گرا نیست. من همواره به فراتر از زمینه نگاه می‌کنم. من کنجاوم. من با زمینه و علیه آن کار می‌کنم. مراد من از سازگاری با بستر همین است؛ سازگاری حجم بنا با ویژگی‌های خاص بستر. دیدن این که بستر چه نیازی دارد و بنا می‌خواهد چه باشد، بازی با ضرباهنگ، تناسبات، فاصلهٔ میان عناصر مختلف، تأکید بر وضوح شیوهٔ ساخت.

مهم است که بنای تازه را به خیابان گره بزنی، تا به شهر دور و برش ارتباط یابد. معماری خوب قادر است زمینه را به خود جذب کند و به چیزی دیگر تبدیل شود؛ {چیزی} بدیع اما برخاسته از مکان خودش. هر بنای تازه باید در بافت موجود شهر سهیم باشد تا تبدیل به بخشی جدایی‌ناپذیر از آن شود. (در گفتگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وب‌سایت stirworld، سال ۲۰۲۰)

دسته‌ها
یوجین تسوی

یوجین تسوی: ساختمان‌ها دارند ما را می‌کشند و معماران از اعتراف به این امر امتناع می‌ورزند؛ این جنایت است

ما معماران با نساختن بناهایی که بتوانند در برابر سونامی، زلزله، سیل، آتش‌سوزی، طوفان و گردباد مقاومت کنند، دررسیدگی به بلایای طبیعی شکست خورده‌ایم. ما در زمینهٔ رسیدگی به آلودگی‌هایی که از طریق مصالح ساختمانی همچون فولاد، بتن، سلول‌های خورشیدی و شیشه ایجاد می‌شود شکست خورده‌ایم، بگذریم از سیستم‌های الکتریکی و مکانیکی گرمایش و سرمایش و تهویهٔ مطبوع. ساختمان‌های ما دارند ما را می‌کشند و ما آن را نمی‌بینیم، و معماران از اعتراف به این امر امتناع می‌ورزند، که این جنایت است.

{…} حقیقت این است که سیارهٔ ما در حال مرگ است، و این تقصیر ماست. معماران مسئول چهل و پنج درصد از کل آلودگی‌های سیارهٔ زمین هستند. ساختمان‌ها تلهٔ مرگ هستند. نه فقط معماران، بلکه مدارس معماری سرتاسر جهان مقصرند. شیوهٔ ساخت بناها از دههٔ ۱۸۶۰ تا به امروز تغییر نکرده و این دسیسه از سوی مدارس معماری ما سرچشمه می‌گیرد.

مدارس معماری این نگرش را رواج می‌دهند که کاری از دست معماران -برای خلق سازه‌هایی که نیروهای مخرب بلایای طبیعی را خنثی کند یا سیستم‌های مکانیکی آلوده‌کننده را بهبود ببخشد یا از بین ببرد- برنمی‌آید. شیوه‌های بهتری برای خلق سازه وجود دارد تا ساختمان‌هایی ایجاد شود که سبک‌تر و مستحکم‌تر باشد. راه ساده‌تری وجود دارد. ما باید آن را بیابیم. ما باید باور داشته باشیم که پاسخی وجود دارد. جایگزین‌هایی وجود دارد. (در گفت‌وگو با Nolan Boomer، منتشر شده در مجلهٔ PIN-UP، شمارهٔ ۳۱، سال ۲۰۲۱)