معماری نباید بوالهوسانه باشد. هر طرح باید شبیه یک تشخیص پزشکی برای بستر و برنامهای مشخص باشد. پشت هر طرح علمی وجود دارد. طراحی مبتنی بر عقل است. شما باید به دنبال ایدهای باشید که که قابل ساخت باشد. زیبایی یک اندیشهٔ آرمانشهری نیست. {دستيابی به} آرمانشهر غیرممکن نیست. با فنآوریهای تازه میتوان آرمانشهر ساخت. از طریق منطق، عقلانیت، تناسبات موزون و مقیاس مناسب میتوان به زیبایی دست یافت. شما {در مقام معمار} باید تلاش کنید جدی، ژرف و صمیمی باشید. (در گفتوگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وبسایت archdaily، سال ۲۰۲۰)
برچسب: عقلگرایی در معماری
معماری و شهرسازی پایدار با طبیعت سازگار است و با آن سر جنگ ندارد. طبیعت را ارج و احترام میگذارد. اگر زمین طبیعی، مثل محلهٔ ما در دربندِ تهران، شیب بسیار زیاد دارد، و درست وسط گسل زلزله واقع شده، معماری پایدار حکم میکند که خانهها هم مثل کوچهها پلهای ساخته شوند و تراکم به خاطر خطر زلزله زیاد نباشد. حال اگر توجه کنید اینجا درست بر عکس شده! تمام محلهٔ زیبای قدیم با خانههای پلهای و شیروانیهای مخصوص ییلاقات را با اجازه شهرداری خراب کردهاند تا هیولاهایی هشت و ده طبقه بسازند. درست روی گسل بزرگ شمال تهران! این کار یعنی ضد پایداری عمل کردن و پول و ثروت را دور ریختن! با شکل و ریختی نامناسب برای شهر.
{…} پس پایداری دقیقاً یعنی هماهنگی و سازگاری با طبیعت. و از همین رو زیبایی و آسایش را نیز با خود میآورد. زیرا آنچه با عقل و درایت همراه است، زیبا نیز هست. (در گفتگو با احمد زهادی، منتشر شده در مجلهٔ معماری و ساختمان، ش ۳۹، سال ۱۳۹۳)
به رغم همهٔ توجیهات منطقیای که معماران، که خودم هم جزوشان هستم، بیان میکنند، میتوان آنچه را معماران میگویند نادیده گرفت، باید فقط به آنچه میسازند توجه کرد. دلیلی که برای این موضوع دارم بسیار محکم است. منِ معمار مجبورم، یعنی انتخابی راجع به ترکیبهای خاص فرمها، مصالح، فضا و یا سایر ملاحظات معماری ندارم. آنها مرا وادار به تصمیمگیری و انتخاب میکنند. من میدانم که آنها، البته نه همهشان، چه هستند و روی هم رفته میتوانم راجع به این که چه هستند شفاف باشم. اما نمیتوانم بگویم که چرا فضای مارپیچ یا جنبش فضا برای من اینچنین جذاب و اقناعکننده است، اما هست. نمیتوانم بگویم چرا یک تیر طرهشده، تجمع نیروها و سنگینی و سبکی از حیث سازهای برایم جذابیت و اقناعکنندگی دارد، اما دارد. نمیتوانم بگویم چرا سازمان دادن عمدی عناصر معماری برای جذب نور از طریقی خاص برایم جذاب و اقناعکننده است، اما هست. {…}
آنچه میخواهم بگویم این است که منطقیترین و توجیهکنندهترین معماران در جهان چندان قابل اعتماد نیستند، چرا که وقتی دربارهٔ معماری صحبت میکنیم اصلا چیزی به نام عقلگرایی واقعی وجود ندارد. حالا میتوانم به شما بگویم که چه چیزهایی منزجرم میکند: برای شروع بگویم همهٔ آنچه به آن پستمدرنیسم میگویند. همانقدر که از پستمدرنیسم منزجرم برخی عناصر معماری برایم جذاب است. قبلا این حقیقت راجع به خودم مرا به تعجب وا میداشت، اما حالا دیگر تعجب نمیکنم. فکر میکنم این سرشت مطلق معماری است. (در گفتگو با Robert Bruegmann در سال ۱۹۸۶، منتشر شده در وبسایت مؤسسه هنر شیکاگو)