دسته‌ها
داگلاس کاردنیال

داگلاس کاردینال: ترس مردم از طبیعت و ایده‌ی تسلط بر آن، در سیاره‌مان بحران ایجاد کرده است

برای من، طبیعت همان معلم است. ترس مردم از طبیعت و ایده‌ی تسلط بر آن، در سیاره‌مان بحران ایجاد کرده است. حتی در زمان کودکی دیدم که چگونه فرهنگ مهاجران اروپایی هر چیزی را که لمس می‌کرد، نابود می‌کرد. من آموزه‌های بزرگانمان را دوست دارم: آن‌ها می‌گویند که ما موجوداتی مهربان و دلسوز هستیم، اما گاهی توسط خودبینی و غرور خود از مسیر اصلی منحرف می‌شویم. اما اگر با فروتنی بیشتری زندگی را پی بگیریم، به مردمان اطراف خود آسیبی نمی‌رسانیم.

باید به یاد داشته باشیم که ما برآمده از اجداد خود هستیم. شما اجداد همه نسل‌هایی هستید که پس از شما خواهند آمد. هر کاری که انجام می‌دهید بر گذشته، حال و آینده تأثیر می‌گذارد، بنابراین باید مسئولیت‌پذیر باشید. (در گفت‌وگو با Whitney Mallett، منتشر شده در مجلهٔ PIN-UP، شمارهٔ ۳۲، سال ۲۰۲۲)

دسته‌ها
یوهانی پالاسما

یوهانی پالاسما: معماری کامل همیشه بازتابی است از حس وجودی یک شخص نه از یک ایدهٔ لفظی

برای من، این که ببینم یک نفر چگونه راه می‌رود به همان اندازه مهم است که بشنوم او چه می‌گوید. و شیوهٔ راه رفتن آن شخص چیز بسیار مهمی راجع به چگونگی وجود او در این جهان می‌گوید. شیوهٔ راه رفتن فروتنی یا غرور شخص را، و همچنین حجب یا تکبرش را برملا می‌کند. بنابراین حوزه‌هایی از دانش وجود دارد که وابسته به بدن است و فقط از طریق همین نوع از بدن‌مندی می‌تواند منتقل شود. می‌خواهم بگویم که هر معمار خوبی، هر معمار متبحری، به جای آنکه با مغزش کار کند با بدنش کار می‌کند. چنین معماری با عادت‌های ناخودآگاه بدن‌مند مهارت خود گره خورده است.

{…} اینجا تأکیدم بر بدن معمار از جنبهٔ وجودی آن است. من واقعا فکر می‌کنم که معماری کامل همیشه بازتابی است از حس وجودی یک شخص، و نه بازتابی از یک ایدهٔ لفظی. (در گفتگو با Scott Wheland Wall، منتشر شده در ژورنال Architectural Education، سال ۲۰۰۹)

دسته‌ها
کنگو کوما

کنگو کوما: بعد از سونامی فهمیدیم که در مقابل نیروی عظیم طبیعت چقدر ناچیزیم

بعد از سونامی ماه مارس سال ۲۰۱۱ در ژاپن تعریفم را از طبیعت تغییر دادم. قبل از سونامی تصور می‌کردم که طبیعت هم مهم است، اما بعد از این حادثه واقعا به این نتیجه رسیدم که طبیعت آنقدرها {که انسان فکر می‌کند} ضعیف نیست. تبعات سونامی می‌تواند حقارت ما را در مقابل طبیعت نشان دهد. این حقارت و فروتنی می‌تواند منجر به تامل بیشتر در انتخاب مصالح و جزییات و مقیاس ساختمان‌ها شود. و محک معماری بعد از سونامی همین فروتنی است. سونامی و بلایای طبیعی مشابه آن مشکل جامعهٔ امروز را پررنگ‌تر می‌کند. مشکل اصلی قرن بیستم غرور طراحان و مهندسان بود. هر معمار و مهندسی گمان می‌کرد معماری یک طرح خوب بر قدرت طبیعت غلبه می‌کند، اما بعد از سونامی ما بالاخره فهمیدیم که در مقابل نیروی عظیم طبیعت چقدر ناچیزیم. سونامی می‌تواند ما را به سمت آینده‌ای بهتر سوق دهد. سونامی درس بزرگی برای ما بود. من احساس می‌کنم برای دانشجویان معماری این درس بسیار مهمی است چراکه گاهی دانشجویان جوان تصور می‌کنند طراحی بسیار بسیار قدرتمند است و می‌تواند بر همه‌چیز چیره شود. اما در حقیقت و در مقابل نیروی طبیعت باید ادراک خود را تغییر دهند. (در گفتگو با James Pallister منتشر شده در وب‌سایت Dezeen، سال 2014)

دسته‌ها
یوهانی پالاسما

یوهانی پالاسما: خوب است که ما معماران کمی فروتن باشیم

معماری در صورتی می‌تواند به معنای واقعی کلمه پایدار باشد که ریشه در سبک زندگی و ارزش‌های پایدار داشته باشد. در حال حاضر ما شاهد فروپاشی نظام اقتصادی مبتنی بر فرهنگ مصرف‌گرایی‌مان هستیم، نظامی بنا شده بر توسعهٔ دائم. با وجود این، حتی این وضعیت وخیم هم سیاستمدار یا اقتصاددانی برجسته به وجود نیاورده تا در ارزش‌های بنیادی و شدیداً مخربی تشکیک کند که همچنان تمدنمان را بر اساس آن‌ها پایه‌گذاری می‌کنیم. ما به نگرش جدیدی دربارهٔ زندگی و همچنین چندگانگی و پیچیدگی طبیعت به مثابه بستری برای آیندهٔ پایدار نیازمندیم. و ما در مقام معمار، باید جنبهٔ اخلاقی گره‌خورده با کیفیت زیبایی‌شناختی را در نظر بگیریم و از همه مهم‌تر، خوب است کمی فروتن باشیم. (در گفتگو با  Einar Bjarki Malmquist منتشر شده در وبسایت architecture norway در سال 2010)