آنچه من دوست دارم خلق کنم فضاهایی است که به مردم اجازه میدهد هرطور که میخواهند رفتار کنند، معماریای که به تنوع انتخابهای مردم احترام میگذارد، به جای این که {رفتارهایی خاص را} به آنها دیکته کند. هدف من طراحی یک فضای زیبا نیست، من دوست دارم فضایی بیافرینم که مردم در آن از فضا الهام بگیرند، همچنین از مردمی که در آن فضا در حال اثرگذاری بر و تأثیرپذیری از {فضا و یکدیگر} هستند. از همین طریق زندگی آنها تنوع بیشتری خواهد یافت. خلق گزینهها یا خلق فضاهایی که مردم در آنها میتوانند برای انجام کاری که دوستش دارند احساس آزادی و گشایش کنند هدف خوبی است. (در گفتوگو با Guy Horton، منتشر شده در وبسایت مجلهٔ Metropolis، سال ۲۰۱۸)
برچسب: قدرت انتخاب
ترکیب متداول «جنبش مدرن» را که در حال حاضر مورد استفاده قرار میگیرد باید به «جنبش مدرنیستی» اصلاح کرد. من این را تکرار میکنم چون پروپاگاندای مدرنیستها که از طریق تصاحب جعلی واژه «مدرن» حکمفرماست ادعا میکند که مدرنیسم آنها تنها شکل موجه و منطقی از مدرنیته در هنر و معماری است. آنها برای یک دیدگاه کاملا حزبی و سلیقهای ادعای عمومیت میکنند.
آنها این دیدگاه را برابر با پیشرفت میدانند و به اشتباه اشاره میکنند که امروزه پرداختن به هنر و معماری سنتی بازگشت به گذشته و نابهنگام است. این ادعا حقیقتا نادرست، ایدئولوژیک، متعصبانه و غیر دموکراتیک است و قدرت و حق قضاوت و انتخاب را از عامهٔ مردم، کارفرمایان، دانشجویان و متخصصان سلب میکند. پروپاگاندای مدرنیستها بر فضای حرفهٔ معماری، آموزش و رسانه حکمفرماست و مسئولیت این بیسوادی عمومی در معماری و در نتیجه خوارشدگی محیط مصنوع منحصراً بر دوش آنهاست. (در گفتگو با Mirza Mehakovic، منتشر شده در وبگاه tristotrojka، سال ۲۰۱۹)