باید این مسئله را حل کنیم که چه ضرورتی دارد {که در کشور ما} این همه آپارتمان در کنار یکدیگر وجود داشته باشد؟ ما سرزمین بسیار وسیعی داریم و امکانات‌مان هم گسترده است. اگر این امکانات و استانداردها را شناسایی کنیم و از آنها بهره‌برداری کنیم، آن وقت دیگر لازم نیست شهر تهران یک شهر دوازده میلیون نفری شود. شهر پاریس صد سال پیش دو میلیون و سیصد هزار نفر جمعیت داشت و امروز جمعیت آن حتی صد هزار نفر از جمعیت آن موقع نیز کمتر است. یعنی طی صد سال نه تنها اجازه نداده‌اند جمعیت افزایش پیدا کند بلکه حتی آن را تقلیل نیز داده‌اند. توجه کنیم که داریم در مورد شهری حرف می‌زنیم که بسیار جذاب است و همه دوست دارند در آن زندگی کنند. حالا ببینید آیا در مورد تهران هم همین اتفاق افتاده است؟ به هیچ وجه. ما سیاست‌های فکری غلط را در پیش گرفته‌ایم و نتیجه آن این شده که امروز تهران یک شهر دوازده میلیون نفری است که مساحتش، گنجایش جمعیت آن را ندارد. (در گفتگو با سمیه باقری، منتشر شده در وب‌سایت هنرآنلاین، سال ۱۳۹۷)
برچسب: مجموعهٔ آپارتمانی
[et_pb_section bb_built=”1″ custom_padding_last_edited=”on|desktop” _builder_version=”3.22″ background_color=”#ffde00″ custom_padding_tablet=”50px|0|50px|0″ transparent_background=”off” padding_mobile=”off” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on” next_background_color=”#222222″][et_pb_row padding_mobile=”off” column_padding_mobile=”on” _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_post_title meta=”off” _builder_version=”3.0.87″ title_font_size=”26″ title_line_height=”1.3em” title_all_caps=”off” meta_font_size=”10″ background_color=”rgba(255,255,255,0)” parallax=”on” parallax_method=”off” text_orientation=”center” parallax_effect=”on” module_bg_color=”rgba(255,255,255,0)” use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]
[/et_pb_post_title][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section][et_pb_section bb_built=”1″ fullwidth=”on” custom_padding_last_edited=”on|desktop” _builder_version=”3.22″ background_color=”#222222″ custom_padding=”0px|0px|0px|0px” custom_padding_tablet=”50px|0|50px|0″ transparent_background=”off” padding_mobile=”off” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on” prev_background_color=”#ffde00″ next_background_color=”#ffffff”][et_pb_fullwidth_header title=”مهدی محمدی” text_orientation=”center” content_max_width=”none” _builder_version=”4.2.2″ title_font_size=”19px” background_color=”rgba(255, 255, 255, 0)” hover_enabled=”0″ button_one_letter_spacing_hover=”0″ button_two_letter_spacing_hover=”0″ button_one_text_size__hover_enabled=”off” button_two_text_size__hover_enabled=”off” button_one_text_color__hover_enabled=”off” button_two_text_color__hover_enabled=”off” button_one_border_width__hover_enabled=”off” button_two_border_width__hover_enabled=”off” button_one_border_color__hover_enabled=”off” button_two_border_color__hover_enabled=”off” button_one_border_radius__hover_enabled=”off” button_two_border_radius__hover_enabled=”off” button_one_letter_spacing__hover_enabled=”on” button_one_letter_spacing__hover=”0″ button_two_letter_spacing__hover_enabled=”on” button_two_letter_spacing__hover=”0″ button_one_bg_color__hover_enabled=”off” button_two_bg_color__hover_enabled=”off” box_shadow_horizontal_image_tablet=”0px” box_shadow_vertical_image_tablet=”0px” box_shadow_blur_image_tablet=”40px” box_shadow_spread_image_tablet=”0px” text_shadow_horizontal_length=”text_shadow_style,%91object Object%93″ text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” text_shadow_vertical_length=”text_shadow_style,%91object Object%93″ text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” text_shadow_blur_strength=”text_shadow_style,%91object Object%93″ text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” title_text_shadow_horizontal_length=”title_text_shadow_style,%91object Object%93″ title_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” title_text_shadow_vertical_length=”title_text_shadow_style,%91object Object%93″ title_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” title_text_shadow_blur_strength=”title_text_shadow_style,%91object Object%93″ title_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_text_shadow_horizontal_length=”content_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_text_shadow_vertical_length=”content_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_text_shadow_blur_strength=”content_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_link_text_shadow_horizontal_length=”content_link_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_link_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_link_text_shadow_vertical_length=”content_link_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_link_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_link_text_shadow_blur_strength=”content_link_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_link_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_ul_text_shadow_horizontal_length=”content_ul_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_ul_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_ul_text_shadow_vertical_length=”content_ul_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_ul_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_ul_text_shadow_blur_strength=”content_ul_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_ul_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_ol_text_shadow_horizontal_length=”content_ol_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_ol_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_ol_text_shadow_vertical_length=”content_ol_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_ol_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_ol_text_shadow_blur_strength=”content_ol_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_ol_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_quote_text_shadow_horizontal_length=”content_quote_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_quote_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_quote_text_shadow_vertical_length=”content_quote_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_quote_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_quote_text_shadow_blur_strength=”content_quote_text_shadow_style,%91object Object%93″ content_quote_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” subhead_text_shadow_horizontal_length=”subhead_text_shadow_style,%91object Object%93″ subhead_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” subhead_text_shadow_vertical_length=”subhead_text_shadow_style,%91object Object%93″ subhead_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” subhead_text_shadow_blur_strength=”subhead_text_shadow_style,%91object Object%93″ subhead_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” button_one_text_shadow_horizontal_length=”button_one_text_shadow_style,%91object Object%93″ button_one_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” button_one_text_shadow_vertical_length=”button_one_text_shadow_style,%91object Object%93″ button_one_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” button_one_text_shadow_blur_strength=”button_one_text_shadow_style,%91object Object%93″ button_one_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” box_shadow_horizontal_button_one_tablet=”0px” box_shadow_vertical_button_one_tablet=”0px” box_shadow_blur_button_one_tablet=”40px” box_shadow_spread_button_one_tablet=”0px” button_two_text_shadow_horizontal_length=”button_two_text_shadow_style,%91object Object%93″ button_two_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” button_two_text_shadow_vertical_length=”button_two_text_shadow_style,%91object Object%93″ button_two_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” button_two_text_shadow_blur_strength=”button_two_text_shadow_style,%91object Object%93″ button_two_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” box_shadow_horizontal_button_two_tablet=”0px” box_shadow_vertical_button_two_tablet=”0px” box_shadow_blur_button_two_tablet=”40px” box_shadow_spread_button_two_tablet=”0px” box_shadow_horizontal_tablet=”0px” box_shadow_vertical_tablet=”0px” box_shadow_blur_tablet=”40px” box_shadow_spread_tablet=”0px” vertical_offset_tablet=”0″ horizontal_offset_tablet=”0″ z_index_tablet=”0″ /][/et_pb_section][et_pb_section bb_built=”1″ _builder_version=”3.22″ prev_background_color=”#222222″ next_background_color=”#000000″][et_pb_row padding_mobile=”off” column_padding_mobile=”on” _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” custom_padding=”0px||0px|” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_text _builder_version=”4.2.2″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” text_orientation=”right” hover_enabled=”0″ use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]
پیامک‌های وزارت بهداشت و اخبار و مطالب و توصیه‌های مختلف راجع به ویروس کرونا همهٔ ما را خسته کرده است. اما فکر می‌کنم در میان همهٔ این مطالب جای یک موضوع خالیست. آیا ما معماری‌خواندگان از تجربهٔ چنین بحرانی می‌توانیم درسی بیاموزیم؟
در این روزها بعضی‌ها این امکان را داشتند برای اجتناب از بیماری در خانه بمانند و جز به ضرورت از آن خارج نشوند. من هم جزو این افراد بودم. تجربهٔ خانه‌نشینی باعث شد به این موضوع فکر کنم که فضای خانه‌های امروز ما تا چه حد برای اقامت طولانی مدت مناسب است؟
اگر بخواهیم خانه‌های معمول امروز را از حیث داشتن امکانات فضایی و کالبدی برای پاسخ‌دادن به نیازهای روحی و جسمی ساکنان برای مدتی طولانی بسنجیم، قطعاً بیشتر آنها در چنین آزمونی مردود می‌شوند. خانه‌های قشر متوسط و ضعیف جامعهٔ امروز ما به هیچ‌وجه مناسب اقامت طولانی‌مدت نیستند. این خانه‌ها بیشتر به خوابگاه شبیه‌اند.
برای درک بهتر وضعیت خانه‌های آپارتمانی امروز را با یک خانهٔ حیاط‌دار مقایسه کنید. منظورم یک خانهٔ سنتی اعیانی مثل خانهٔ عامری‌های کاشان نیست؛ یک خانهٔ حیاط‌دار کوچک و معمولی پنجاه سال پیش مثلاً. از حیث امکان سکونت طولانی‌مدت، خانه‌های حداقلی امروز در مقایسه با خانه‌هایی که در گذشته‌ای نه چندان دور می‌ساختیم بسیار نامطلوب‌اند.
امروز به علل مختلف خانه‌ها را با کمترین فضای باز و نیمه‌باز خصوصی طراحی می‌کنیم. اما فارغ از بحران فعلی، افراد بسیاری بخاطر معلولیت یا از کار افتادگی یا پیری، و با توجه به وضع بسیار اسف‌بار شهری امروز، ناچارند مدت‌هایی طولانی خانه‌نشین باشند. آیا فکری به حال آنها کرده‌ایم؟ می‌دانم که در مقایسه با سیاست‌مداران و قانون‌گذاران و کارفرمایان، کار زیادی از دست ما طراحان برنمی‌آید. با این حال آیا می‌توانیم نقش و تأثیر معماران در وضعیت موجود را نادیده بگیریم؟
شاید یکی از درس‌هایی که ما باید از بحران فعلی بگیریم همین باشد که پس از این فکری هم به حال ساکنان همیشگی فضاها کنیم. شاید بتوانیم با تمهیداتی معمارانه وضعیت را اندکی بهبود ببخشیم یا لااقل در برابر برخی خواسته‌های کارفرمایان سودجو بیش از پیش مقاومت کنیم.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section][et_pb_section bb_built=”1″ custom_padding_last_edited=”on|desktop” _builder_version=”3.22″ background_color=”#ffffff” custom_padding=”0px|0px|0px|0px” custom_padding_tablet=”50px|0|50px|0″ transparent_background=”off” padding_mobile=”off” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on” prev_background_color=”#000000″ global_module=”4602″][et_pb_row global_parent=”4602″ padding_mobile=”off” column_padding_mobile=”on” _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on”][et_pb_column type=”4_4″ global_parent=”4602″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_code global_parent=”4602″]
[/et_pb_code][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
امروزه در نود درصد از موارد، معماری است که نحوهٔ زندگی را معین می‌سازد. مثلاً اگر من یک کارمند دولت باشم که در شهر زندگی می‌کنم و آدمی کم‌درآمد نیز هستم، مجبورم در آپارتمانی زندگی کنم که مرا محدود می‌کند و بر من مسلط است. من در این میان به هیچ‌وجه اجازهٔ مطرح شدن ندارم. ولی اگر بتوانم خانه‌ای برای خود بسازم آن وقت است که نحوهٔ زندگی من مطرح خواهد بود. پس معماری شخصیت را توان می‌بخشد ولی تا وقتی که آدم در آپارتمان اجاره‌ای زندگی می‌کند جای مطرح شدن شخصیت نیست. (در گفتگو با کواردو کواردی، ترجمهٔ ایرج شهروز تهرانی، منتشر شده در مجلهٔ آبادی، ش ۵۶ و ۵۷، سال ۱۳۷۸)
باید راه‌های غلط گذشته را شناخت و اعلام کرد. مثلاً آنکه ساختن مجموعه‌های آپارتمانی بلندمرتبه به‌جز موارد استثنایی اشتباه است. اشتباه محضی که همهٔ دنیا به آن اعتراف کرده‌اند و ما نیز راهی عبث رفته‌ایم و راه صحیح‌تر یعنی ساختن خانه در مقیاسی انسانی تک‌واحدی سه‌چهار طبقه و یا مجموعه‌های کم‌ارتفاع و در صورت لزوم با تراکم بیشتر. راه صحیح‌تر یعنی به‌کار بردن سنت‌های ایرانی از قبیل استفاده از آفتاب، استفاده از سایه و استفاده از باد و جریان هوا و آنچه که طبیعت به ما ارزانی داشته است. مثلاً ساختن بازار و بازارچه در محله‌ها به‌جای فروشگاه‌های بزرگ و سوپرمارکت‌های عظیم در یک‌قسمت شهر. مثلاً به‌کار بردن آجر و مصالح محلی به‌جای بتون و فولاد و اگر فکر کنیم که این نمونه‌ها که به نظر سنت‌گرا و ارتجاعی است با ترقی و پیشرفت و مدرن بودن مغایرت دارد بدون شک مانند سال‌های گذشته در ظلمت و اشتباه محض خواهیم بود، زیرا دنیای به‌اصطلاح مترقی پس از دست یافتن به همهٔ تکنولوژی‌های جدید امروز تازه کشف کرده است که ایجاد مجموعه‌های مسکونی مرتفع غلط است. که استفاده از آفتاب و سایه و باد از {دستگاه‌های} تهویه و کولر اولی‌تر است. که آجر و مصالح طبیعی از بتون و پلاستیک بهتر و انسانی است. (در مقالهٔ «برای مسکن باید از مردم بازو گرفت». در هنر و معماری، ش 47ـ 48، سال 1358)