من {…} از استنلی تایگرمن آموختم که چگونه در کشمکش‌ها پیشرفت کنم. منظورم این است که او نترس بود. او عقب‌نشینی نکرد. شاید این اصلی‌ترین چیزی است که از او یاد گرفتم؛ برای این که معمار خوبی باشی باید نترس باشی. باید سرسخت باشی و استقامت کنی، چون چیزهای فراوانی هستند که علیه تو کار می‌کنند. برای رسیدن به یک بنای خوب باید مردم را به انجام کارهایی سوق دهی که ممکن است تمایلی به انجام آن نداشته باشند، یا عادت نداشته باشند آن را در سطحی که تو می‌خواهی انجام دهند. برای رسیدن به یک نتیجه‌ی خوب باید سرسخت باشی. معماری درباره‌ی این است که از طریق مباحثه اقناع کنی و بر سر اصول خود بایستی.
مشکل معماری امروز همین است. اغلب هیچ مباحثه‌ای نیست و نتیجه دلبخواهی و معمولاً درباره‌ی ایجاد فرم خودسرانه است. حتی در یک ساختمان کوچک ذی‌نفعان بسیاری وجود دارند و نقش معمار به سادگی «آری» گفتن به همه‌ی آنها نیست. معماری اقناع کردن است. در مقام یک معمار، شما باید مردم را قانع و همراه خود کنید تا خود را شریک ایده‌های پروژه بدانند و نسبت به آن نوعی از مالکیت کنند. (در گفت‌وگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وب‌سایت archdaily، سال ۲۰۲۰)