به نظر من در نود و نه درصد مواقع، معماری چیزی است که باید درون آن باشید و جذب آن شوید. معماری چیزی است که شما را بیشتر از طریق تجربه متقاعد می‌کند تا اینکه با تصویر تحت تأثیر قرار دهد. با وجود این، نمی‌توان به راحتی میان آن دو خط کشید.
من خواهم گفت که بناهایی هستند که موفق می‌شوند هم نسبتاً بدیع باشند، و هم همچنان بودن در آنها لذت‌بخش و اطمینان‌بخش باشد. ما سعی می‌کنیم مرز قاطع‌تری بین معمولی بودن و خاص بودن ترسیم کنیم. (در گفت‌وگوی منتشر شده در وب‌سایت The Talks، سال ۲۰۱۷)
به نظر من معماری خوب باید نوآورانه باشد. فکر نمی‌کنم که معماری سنتی را بتوان همچون یک معماری خوب انجام داد. این نظر از باور من نشئت می‌گیرد، این که باید جهان را به جایی بهتر تبدیل کرد. چراکه وقتی می‌خواهی جهان را به جایی بهتر تبدیل کنی، باید آن را تغییر دهی و نمی‌توانی آن را تغییر دهی مگر این که ایده‌های تازه را بپذیری و این همان نوآوری است.
نمی‌شود بنایی ساخت که خوب باشد اما نوآورانه نباشد. به نظرم اگر کارتان را با گفتن این جمله که «فقط معماری نوآورانه خوب است» شروع کنید، چنین واژگانی برای بسیاری از کارفرمایانی که ما در بخش عمومی با آنها کار می‌کنیم خصمانه به نظر می‌رسد. اما اگر کار را با این ایده شروع کنید که بنای طراحی شده به دست شما از هر بنایی که قبل از آن وجود داشته بهتر است، چراکه شما می‌خواهید ارزش واقعی را به مکان مورد نظر تزریق کنید، آنگاه فکر می‌کنم نوآوری تقریباً برای هرکسی که با او کار می‌کنید هیجان‌انگیز می‌شود. (در گفت‌وگو با Deborah A. Burkhart در سال ۲۰۰۶، منتشر شده توسط انستیتو هنر شیکاگو در قالب پروژهٔ تاریخ شفاهی معماران شیکاگو)