دسته‌ها
پیتر آیزنمن

پیتر آیزنمن: معماران بزرگ به‌خاطر نوشته‌هایشان بزرگ هستند؛ معماری که نمی‌نویسد معمار بزرگی نیست

اگر پالادیو کتاب‌های مشهورش را نمی‌نوشت، احتمالاً دیگر چیزی درباره او نمی‌دانستیم. اگر کتاب «به سوی یک معماری» لوکوربوزیه وجود نداشت، هیچ‌کس متوجه ساختمان‌های سفید کوچک او نمی‌شد. افراد زیادی در آن زمان چیزهایی شبیه به آن می‌ساختند. همه‌ی معماران بزرگ به‌خاطر کتاب‌هایشان بزرگ هستند، حتی میس فان در روهه هم یک مجله داشت. من می‌نویسم تا بخشی از فرهنگ آینده باشم.

{…} من فکر می‌کنم مهم است که بخشی از تاریخ باشیم. فکر می‌کنم {داستان ما} مانند داستان فاوست و شیطان است. شیطان می‌تواند به شما ثروت، عشق و قدرت بدهد، اما همچنین می‌تواند آنها را از شما بگیرد. اما هیچ‌کس نمی‌تواند تاریخ را از شما بگیرد. و نوشتن اتفاقاً بخشی از این تاریخ است. فکر می‌کنم معماری که نمی‌نویسد، معمار بزرگی نیست. (در گفت‌وگوی منتشر شده در کتاب Talking architecture: interviews with architects در سال ۲۰۰۸)

دسته‌ها
ایران درودی

ایران درودی: خلاق بودن، در تعبیری دیگر، جرئت داشتن است

من می‌خواستم نوشتن را تجربه کنم به طور کلی برایم جرئت به کاربردن تجربه‌های جدید در زندگی مهم‌تر از نتیجه‌ی آن بوده و هست. همین شیوه را در خلق یکایک نقاشی‌هایم به کار می‌گیرم. می‌توان گفت که کتاب «در فاصله‌ی دو نقطه…!» یکی دیگر از نقاشی‌های من است که در آن واژه‌ها جایگزین رنگ‌ها و فرم‌ها شده‌اند. این بار که تجربه در نویسندگی برایم این همه سربلندی و عشق به ارمغان آورده از این تجربه کردن بیش از پیش راضی‌ام.

امروز می‌دانم که خلاق بودن، در تعبیری دیگر، جرئت داشتن است. جرئت ابراز اندیشه و آنچه احساس می‌کنم و صداقت در بازگو کردن آنچه به ابراز کردنش احساس نیاز می‌کنم. (در گفت‌وگو با مهدی مظفری ساوجی، منتشر شده در کتاب «گفتگو با ایران درًودی»، منتشر شده در سال ۱۳۹۷)

دسته‌ها
آلوارو سیزا

آلوارو سیزا: من هیچ فاصله‌ای میان نقاشی و مجسمه‌سازی و معماری نمی‌بینم

من فکر می‌کنم که معماری به همان انگیزه و خواست انسانی تعلق دارد که نقاشی یا مجسمه‌سازی یا سینما و نوشتن -ادبیات- به آن مربوط است. معماری به نیاز انسان برای ادراک و بیان تعلق دارد. من هیچ فاصله‌ای میان نقاشی و مجسمه‌سازی و معماری نمی‌بینم. مجسمه‌سازانی هستند که معمار شدند، برای نمونه من لااقل یکی از آنها را می‌شناسم. با این حال معمولاً فاصله‌هایی مصنوعی ایجاد می‌شود و این باعث تأسف است.

همچنین بحث‌هایی هست دربارهٔ معماری به منزلهٔ مانعی برای بیان آزاد در موزه‌ها؛ من بخشی از آن را در سانتیاگو و همچنین موزهٔ اوپورتو احساس کردم. و بعضی مواقع این بحث‌ها به رد کلی معماری نزدیک می‌شود.

برخی از موزه‌های معاصرتر فضای صنعتی را برمی‌گزینند و آن را برای ایجاد یک موزه تعدیل می‌کنند. برخی هم فضای موزه را از بیرون می‌بندند، گویی که نمی‌خواهند منظر بیرونی مزاحمشان شود. من بابت این موانع {ایجاد شده برای معماری} متأسفم. (در گفت‌وگو با Dawne Mccance، منتشر شده در مجلهٔ Mosaic، شمارهٔ ۴، دورهٔ ۳۵، سال ۲۰۰۲)

دسته‌ها
رم کولهاس

رم کولهاس: معماری {به منزلهٔ یک حرفه} شما را ملزم می‌کند که تیزبین بمانید و همواره به یادگیری ادامه دهید

من در آغاز تصمیم گرفتم وارد معماری شوم، چون فرصتی در آن دیدم. هرکس علایق متفاوتی دارد. من واقعاً علاقهٔ بسیار بزرگی به گذران وقت برای نوشتن و فکر کردن در تنهایی دارم، در حالی که در تلاش هستم تا مسائلی را در موقعیت‌های کاری فعلی حل کنم.

با این حال من به شدت مشتاق تعامل با آدم‌ها و یادگیری هستم، و یکی از ویژگی‌های معماری این است که شما را در زمینه‌ها و موقعیت‌ها ناآشنا قرار می‌دهد، جایی که شما باید از {ته و توی آن} سر درآورید و اساساً هر بار {کارتان را} از نو آغاز کنید. معماری {به منزلهٔ یک حرفه} شما را ملزم می‌کند که تیزبین بمانید و همواره به یادگیری ادامه دهید. (در گفت‌وگو با Emmanuel Olunkwa، منتشر شده در وب‌سایت PIN-UP، سال ۲۰۲۲)

دسته‌ها
نوشتارها

اندر ضرورت نوشتن معماران: چرا معماران باید بنویسند؟

[et_pb_section fb_built=”1″ custom_padding_last_edited=”on|desktop” _builder_version=”3.22″ background_color=”#ffde00″ custom_padding_tablet=”50px|0|50px|0″ custom_padding_phone=”” transparent_background=”off” padding_mobile=”off” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on”][et_pb_row padding_mobile=”off” column_padding_mobile=”on” _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_post_title meta=”off” _builder_version=”3.0.87″ title_font_size=”26″ title_line_height=”1.3em” title_all_caps=”off” meta_font_size=”10″ background_color=”rgba(255,255,255,0)” parallax=”on” parallax_method=”off” text_orientation=”center” parallax_effect=”on” module_bg_color=”rgba(255,255,255,0)” use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]

[/et_pb_post_title][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section][et_pb_section fb_built=”1″ fullwidth=”on” custom_padding_last_edited=”on|desktop” _builder_version=”3.22″ background_color=”#222222″ custom_padding=”0px|0px|0px|0px” custom_padding_tablet=”50px|0|50px|0″ custom_padding_phone=”” transparent_background=”off” padding_mobile=”off” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on”][et_pb_fullwidth_header title=”مهدی محمدی” text_orientation=”center” content_max_width=”none” _builder_version=”4.2.2″ title_font_size=”19px” background_color=”rgba(255, 255, 255, 0)” vertical_offset_tablet=”0″ horizontal_offset_tablet=”0″ z_index_tablet=”0″ title_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” title_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” title_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” subhead_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” subhead_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” subhead_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_link_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_link_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_link_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_ul_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_ul_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_ul_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_ol_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_ol_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_ol_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” content_quote_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” content_quote_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” content_quote_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” button_one_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” button_one_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” button_one_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” button_two_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” button_two_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” button_two_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” box_shadow_horizontal_tablet=”0px” box_shadow_vertical_tablet=”0px” box_shadow_blur_tablet=”40px” box_shadow_spread_tablet=”0px” box_shadow_horizontal_image_tablet=”0px” box_shadow_vertical_image_tablet=”0px” box_shadow_blur_image_tablet=”40px” box_shadow_spread_image_tablet=”0px” box_shadow_horizontal_button_one_tablet=”0px” box_shadow_vertical_button_one_tablet=”0px” box_shadow_blur_button_one_tablet=”40px” box_shadow_spread_button_one_tablet=”0px” box_shadow_horizontal_button_two_tablet=”0px” box_shadow_vertical_button_two_tablet=”0px” box_shadow_blur_button_two_tablet=”40px” box_shadow_spread_button_two_tablet=”0px” text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” button_one_letter_spacing_hover=”0″ button_two_letter_spacing_hover=”0″ button_one_text_size__hover_enabled=”off” button_two_text_size__hover_enabled=”off” button_one_text_color__hover_enabled=”off” button_two_text_color__hover_enabled=”off” button_one_border_width__hover_enabled=”off” button_two_border_width__hover_enabled=”off” button_one_border_color__hover_enabled=”off” button_two_border_color__hover_enabled=”off” button_one_border_radius__hover_enabled=”off” button_two_border_radius__hover_enabled=”off” button_one_letter_spacing__hover_enabled=”on” button_one_letter_spacing__hover=”0″ button_two_letter_spacing__hover_enabled=”on” button_two_letter_spacing__hover=”0″ button_one_bg_color__hover_enabled=”off” button_two_bg_color__hover_enabled=”off”][/et_pb_fullwidth_header][/et_pb_section][et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”3.22″][et_pb_row padding_mobile=”off” column_padding_mobile=”on” _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” custom_padding=”0px||0px|” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_text _builder_version=”4.2.2″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” vertical_offset_tablet=”0″ horizontal_offset_tablet=”0″ text_orientation=”right” hover_enabled=”0″ z_index_tablet=”0″ text_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” text_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” text_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” link_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” link_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” link_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” ul_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” ul_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” ul_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” ol_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” ol_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” ol_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” quote_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” quote_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” quote_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” header_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” header_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” header_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” header_2_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” header_2_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” header_2_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” header_3_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” header_3_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” header_3_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” header_4_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” header_4_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” header_4_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” header_5_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” header_5_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” header_5_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” header_6_text_shadow_horizontal_length_tablet=”0px” header_6_text_shadow_vertical_length_tablet=”0px” header_6_text_shadow_blur_strength_tablet=”1px” box_shadow_horizontal_tablet=”0px” box_shadow_vertical_tablet=”0px” box_shadow_blur_tablet=”40px” box_shadow_spread_tablet=”0px” use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]

اگر با جغرافیای منابع مکتوب فارسی حوزهٔ معماری آشنا باشید تصدیق خواهید کرد که معماران ما به اندازهٔ کافی نمی‌نویسند یا برای شکل دادن به اندیشه‌های خود در قالب کتاب یا مقاله اهتمام کافی نمی‌کنند. کمبود مجله و رسانهٔ مختص معماری نیز ما را با فقر مصاحبهٔ تصویری یا نوشتاری با معماران مواجه کرده است. گذشته از معماران دوران پیشامدرن ایران -که از بسیاری از آنها حتی یک نام هم باقی نمانده چه برسد به متن مکتوب- از نسل اول و دوم معماران آکادمیک ایرانی نیز نوشته‌های بسیار اندکی در دست داریم. اگرچه از معماران باسابقهٔ امروز ما نوشته‌های بیشتری در دسترس است، همچنان از حیث متون نوشته شده به قلم معماران فقیریم.

شاید بسیاری پاسخ دهند که کار معماران نوشتن نیست! معمار اگر سخنی داشته باشد آن را در اثرش می‌گوید. بله، می‌شود بسیاری از اندیشه‌های معمار را از اثر او استخراج کرد، اما این همیشه کافی نیست. چراکه یک معمار شاید فرصت پیدا نکند برخی اندیشه‌های معمارانه‌اش را در یک اثر متجلی کند، در چنین حالتی او باید چه کار کند؟ اندیشه‌ای که شخصی همچون سیحون، به علت تجربهٔ معمارانهٔ خاص‌اش، در ذهن دارد ممکن است به ذهن هیچ‌کس دیگری خطور نکند. بنابراین اگر «سیحون‌ها» ننویسند، ممکن است برخی اندیشه‌های معماری هیچ‌گاه به صورت نوشته در نیایند تا دیگران از آنها بیاموزند یا نقدشان کنند.

به جز اینها، اگر معماری را دانشی پیوسته با فرهنگ و تاریخ و جغرافیای یک سرزمین بدانیم، آنگاه کارکردی مهم‌تر نیز برای نوشته‌های معمارانه قائل خواهیم شد. معماران یک سرزمین (که عموماً با مسائل مشابهی مواجه هستند) به طور مستقیم و غیر مستقیم از اندیشه‌ها و تجربه‌های یکدیگر می‌آموزند. پس علاوه بر آثار معماری آموزنده، به منابع نوشتاری به مثابه جزیی از اجزای ادبیات این حوزه نیازمندیم. اجزایی که به مرور به تجمیع و اشباع اندیشهٔ معماری منجر خواهد شد و شاید نظریه‌های معماری از بستر همین ادبیات اشباع شده بیرون بیاید.

البته هستند معماری‌خواندگان و معماری‌پژوهانی که بسیار می‌نویسند، اما سخن من معطوف به معماران و طراحان باسابقه‌ای است که از آنها نوشته‌ای در دست نداریم. گویا این قشر از معماران وظیفهٔ نوشتن و نظریه‌پرداختن را به طور کامل به همکاران دانشگاهی خود واگذار کرده‌اند. در صورتی که هرچه پژوهشگران و استادان دانشگاه بنویسند جای خالی سخن و نوشتار معماران دست‌اندرکار طراحی و ساختن پر نخواهد شد. مخصوصاً در وضعیت امروز که بیشتر دانشگاهیان برای بالا بردن رتبهٔ خود در حال تولید مقالات بی‌سروته و بی‌فایده هستند.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section][et_pb_section fb_built=”1″ custom_padding_last_edited=”on|desktop” admin_label=”Section” _builder_version=”3.22″ background_color=”#ffffff” custom_padding=”0px|0px|0px|0px” custom_padding_tablet=”50px|0|50px|0″ custom_padding_phone=”” transparent_background=”off” padding_mobile=”off” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on” global_module=”4602″][et_pb_row padding_mobile=”off” column_padding_mobile=”on” _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_code]

 

[/et_pb_code][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]

دسته‌ها
رابرت ونتوری

رابرت ونتوری: اگر یک معمار متفکر جلوتر از زمان خود باشید شانس بسیار کمی برای عملی کردن ایده‌های خود خواهید داشت

این اوضاع طعنه‌آمیزی است که ما {به علت شرایط موجود} نمی‌توانیم آنچه درباره‌اش حرف می‌زنیم را عملی کنیم؛ این که اگر شما یک متفکر جلوتر از زمان خود، یا یک معمار با ایده‌های غیر معمول باشید، ممکن است دربارهٔ ایده‌های خود بنویسید، سخنرانی یا گفتگو کنید، یا آنها را تدریس یا ترسیم کنید، اما در اغلب اوقات شانس بسیار کمی دارید که ایده‌های خود را «عملی کنید». به ما کار تجاری چندانی پیشنهاد نمی‌شود، به نظر می‌رسد مشتری‌های تجاری فکر می‌کنند به این خاطر که ما می‌نویسیم و تدریس می‌کنیم نمی‌توانیم متناسب با بودجه از پس کار برآییم، اما ما می‌توانیم. با توجه به این موضوع بیشتر آثار ما مربوط به ساختمان دانشگاه‌ها یا کمپ‌های سنتی امریکایی است (کمپ در لاتین به معنای فضای باز است). این یعنی ما در بیشتر اوقات در نواحی باز و در میان محیط طراحی‌شده ساختمان می‌سازیم، جاهایی که ارتباط بسیار ضعیفی با شهرها دارد. و در این نوع پروژه‌ها فرصت برای گفتگویی مستحکم با شهر با هدف برقراری ارتباط، آنطور که ما مطالعه کرده‌ایم وجود ندارد. (در گفتگو با  Andrea Tamas در سال ۲۰۰۹، منتشر شده در وب‌گاه Archdaily)

دسته‌ها
رابرت فرنک

رابرت فرنک: عکاسی به شما اجازه می‌دهد که در زمانی نسبتاً کوتاه آنچه می‌خواهید بگویید را بگویید

اگر می‌خواهید دربارهٔ زندگی خود و آنچه از سر گذرانده‌اید سخن بگویید، می‌توانید با کمک نوشتن یا عکاسی این کار را انجام دهید. ممکن است بتوانید این کار را بکنید. برخی از آدم‌ها نمی‌توانند انجامش دهند، چه با کمک عکاسی، چه به کمک نوشتن. در مورد خودم، من توانستم این کار را به وسیلهٔ عکس‌هایی خاص و برخی نوشته‌هایم انجام دهم. اگر نویسنده می‌بودم، احتمالاً داستان یا کتابی می‌نوشتم. عکاسی به شما اجازه می‌دهد که در زمانی نسبتاً کوتاه آنچه میخواهید بگویید را بگویید و بعد هم به زندگی‌تان ادامه دهید. (در گفتگو با Jiang Rong منتشر شده در وب‌گاه American Suburb X، سال ۲۰۰۷)

دسته‌ها
استن الن

استن الن: دانشکدهٔ معماری را همچون آزمایشگاه علمی می‌بینم

درست است که تدریس معماری و نوشتن راجع به آن بخش بزرگی را از آنچه من انجام می‌دهم تشکیل می‌دهد، اما این را همیشه همچون ادامهٔ کاری که در مقام یک معمار حرفه‌ای انجام می‌دهم در نظر گرفته‌ام. شما باید از موضع شک و تردید {به چیزها بنگرید و از آن} بیاموزید. نمی‌توانید ادعا کنید که شما پاسخ همه‌چیز را می‌دانید. همیشه دانشکدهٔ معماری را همچون نوعی آزمایشگاه {علمی} و آنچه در آن انجام می‌شود را ادامهٔ آنچه در دفتر معماری رخ می‌دهد در نظر گرفته‌ام. پس از بیشتر از بیست سال همچنان به این موضوع واقف می‌شوم، و اگر بتوانم با دانشجویان چنان گفتگویی برقرار کنم هر دو طرف از آن بهره‌مند می‌شویم. و همین است که آموزش معماری را ارزشمند می‌کند. (در گفتگو با نادر تهرانی، منتشر شده در مجلهٔ BOMB، ش ۱۲۳، سال 2013)

دسته‌ها
رابرت ونتوری

رابرت ونتوری: بسیار می‌نویسیم چون یافتن کارفرمایی که بخواهد ایده‌های ما را اجرا کند مشکل است

علت این که ما {ونتوری و همسرش دنیس اسکات براون} بسیار می‌نویسیم این است که نمی‌توانیم آنچه فکر می‌کنیم را انجام دهیم. اگر شما از زمان خود جلوتر باشید، که من فکر می‌کنم من و همسرم هستیم (در این مورد کمی مغرورم!) بسیار مشکل است که کارفرمایی پیدا کنید که آنچه شما می‌خواهید را بسازد. یک نقاش هرچه بخواهد انجام می‌دهد. او ممکن است که به علت فروش نرفتن تابلوهایش گرسنگی بکشد، اما حداقل می‌تواند خواسته‌اش را انجام دهد. اما یک معمار نمی‌تواند. بر همین اساس معمار ناچار است بنویسد تا ایده‌هایش را عرضه کند. ما همواره معمارانی جنجالی یا رادیکال در نظر گرفته شده‌ایم، بنا بر این مقداری بیشتر از معماران معمول برای پیدا کردن کار دردسر داشته‌ایم. (در گفتگو با Vladimir Paperny منتشر شده در مجلهٔ Architectural Digest Russia در سال 2005)

دسته‌ها
پرویز تناولی

پرویز تناولی: هنرمندان هم شاعرند

من شاعر را غایت استعداد آدمی می‌دانم و بسیار علاقمندم که با شاعر، بیش از هر فرد دیگر، برخورد هنرمندانه‌ای داشته باشم. شاعر تجسم آخرین مرحلهٔ آگاهی کامل است و به خصوص در حال حاضر فیلسوف زمانهٔ ما است. شاعر فردی است که همه چیز را لمس می‌کند، همه چیز را احساس می‌کند ولی نمی‌تواند چیزی را تغییر دهد. در واقع این شاعر است که با نگاه نافذ خود به همه چیز نگاه می‌کند و سعی می‌کند آن را در آثار هنری خود منعکس کند. منظور من از شاعر تنها افرادی که با نوشتن سر و کار دارند نیست. من در آثار هنری و مجسمه‌هایم بر روی تم و شکل شاعر تمرکز می‌کنم. شاعر تا حد زیادی نمادی از هنرمندان است. من هنرمندان را هم شاعر می‌بینم. هنرمند در زمانه ما فقدان فلسفه را نشان می‌دهد و جای فیلسوف را نیز گرفته است. هنرمند از طریق انگیزه‌های نافذ و همچنین از طریق هنرش سعی می‌کند تمامی کارهای منفی و زشتی را که ما در ارتباط با زمین و محیط زیست انجام می‌دهیم نشان دهد. (در گفتگو با روشنک تقوی، منتشر شده در وب‌سایت بی‌بی‌سی، سال ۱۳۹۱)