دسته‌ها
رنزو پیانو

رنتسو پیانو: بناها همچون فرزندان معماران‌اند؛ ما مشتاقیم که فرزندانمان خوشحال باشند و خدا را شکر بیشتر بناهای من زندگی‌ای شاد داشته‌اند

بناها همچون فرزندان {معماران} هستند؛ شما {هم مثل هر پدر و مادری} بسیار مشتاقید که بچه‌هایتان خوشحال باشند. برخی از آنها زندگی‌ای شاد دارند و برخی از آنها ندارند، و در حالت دوم رنج می‌برید.

خدا را شکر بیشتر بناهای من زندگی‌ای شاد داشته‌اند؛ برخی اوقات زندگی سختی {برای یک بنا} در پیش است، اما یک زندگی مدنی زندگی خوبی است، چرا که دارید مکانی برای مردم ایجاد می‌کنید.

و نخستین چیزی که برای حقیقتاً خوشحال بودن نیاز دارید این است که دوست داشته شوید؛ این که پذیرفته شوید، حتی اگر رسیدن به آن زمان طولانی‌ای را طلب کند. {داستان بناها هم همین است.} (در گفت‌وگو با Jackie Daly، منتشر شده در وب‌سایت Financial Times، سال ۲۰۲۱)

دسته‌ها
آنری ماتیس

آنری ماتیس: بالاخره اثر یک هنرمند پذیرفته خواهد شد، اما نمی‌توان این اتفاق را جلو انداخت

آدم‌ها فهمیده نمی‌شوند بلکه توسط دیگران پذیرفته می‌شوند. نقاشان فهیم می‌دانند که چه استعداد داشته باشند و چه نداشته باشند باید با دل و جان کار کنند و در این صورت است که توجه عموم را جلب خواهند کرد. یک سرآشپز لزومی ندارد همیشه دنبال موافقت دیگران باشد و از بقیه مردم بخواهد غذاهایی را که آماده می‌کند بچشند. اگر مجبورید نظر مردم را دربارهٔ اثرتان بپرسید، {حواستان باشد که} نقاشی یک هنر پیچیده است و بنا بر این ممکن است نظر یک نفر مهم باشد و شاید شعور یک نفر هم به آن نرسد. هنر همین است، پروژه‌ای که نقش‌هایی را به وجود می‌آورید، و آنچه احساس می‌کنید {را نشان می‌دهید}. ضروری است که چیزی را خلق کنید که زبان مشخص و واضحی داشته باشد. یک روز این اثر توسط مردم پذیرفته خواهد شد اما هیچ کاری برای زودتر اتفاق افتادنش نمی‌توانید بکنید. (در گفتگو با Jerome Seckler در سال ۱۹۴۶، منتشر شده در وبسایت Design Observer، سال 2015)