من دوستی داشتم که دندانپزشک بود و هر سال برنامهای برگزار میکرد که در آن دندانپزشکها به مردم روش درست مسواک زدن را یاد میدادند. برای این برنامه به تعدادی غرفه نیاز داشتند و از ما برای ساختن این غرفهها دعوت کردند. من تکهای پلاستوفوم پیدا کرده بودم و با آن کار کردم و به نظرم رسید که این ماده بهترین متریال برای ساختن غرفه است. به همراه آرابیک باغداساریان و دوست دیگری شروع به کار کردیم. دیدم این ماده تا میشود و نوعی چسب آن را سوراخ میکند به همین دلیل شروع به ایجاد شکلها و حفرههایی روی این ماده کردم. محسن وزیری مقدم وقتی این کار را دید خیلی خوشش آمد هرچند خودش چوب را برای کار انتخاب کرد. آن حجم را با خاک رس رنگ کردم.
مدرنیسم آن دوران شروع شده بود و اولین بار که کارهای مدرن ایرانی را برای نمایش انتخاب کردند این کارهای من با پلاستوفوم را انتخاب کردند. پس از آن نمایشگاه در خارج از ایران بود که من به هنرمند مدرنیست تبدیل شدم. من شعر هم میگفتم و با غلامحسین نامی موزیک هم میساختم که همه حال و هوایی نو داشتند و این رویکرد نو در همه کارهای من وجود داشت. کسی که فکر کند میخواهد مدرن کار کند و برای چنین شکلی از کار کردن تصمیم بگیرد، موفق نخواهد شد. باور بشر است که او را خلاق کرد و میتوان گفت بشر اولیه مدرنترین افراد در تاریخ بوده است. (در گفتوگوی منتشر شده در وبسایت هنرآنلاین، سال ۱۳۹۵)