دسته‌ها
ایتسوکو هاسگاوا

ایتسوکو هاسگاوا: معماری باید بتواند همراه با تغییرات جامعه حرکت کند

معماری دارای نوعی از حضور است که بر حرکت جامعه و فعالیت‌های سیاسی پیرامون خویش اثر می‌گذارد و شما نمی‌توانید آن را نادیده بگیرید.

{…} معماری ظرفِ حرکت جامعه است، نه کاتالیزوری {برای آن}. برخی معماران به جمود معماری معتقدند، اما نظر من این است که معماری، مخصوصاً در ژاپن که همه‌چیز به سرعت در حال تغییر است، باید بتواند همراه با تغییرات جامعه حرکت کند. معماری باید آن نوع از انعطاف و توانایی را برای حرکت همراه با جامعه داشته باشد. (در گفت‌وگو با Hans Ulrich Obrist، منتشر شده در وب‌سایت Thing، سال ۱۹۹۸)

دسته‌ها
تام کوندیگ

تام کوندیگ: معماری صرفاً یک صحنه یا سکو برای رخ دادن چیزهاست

معماری لزوماً و همیشه ایدهٔ مرکزی نیست. به نظر من معماری صرفاً صحنه‌ای برای رخ دادن چیزهاست. {در این دیدگاه} معماری به یک کاتالیست، به یک سکوی پرتاب، به یک صحنه، به هر آن چیزی که اسمش را بگذارید تبدیل می‌شود. این امر حاکی از این است -اگرچه این ادعای بزرگی است، اما بهرحال آن را می‌گویم- که موفق‌ترین اثر معماری می‌توانست بهبود پیدا کند اگر {معمار آن} رویکرد متفاوتی را در پیش می‌گرفت. اثر معماری آنجا ساخته نشده است که بگوید «من، من، من». واقعا معماری چند صد سال دوام می‌آورد اگر آن را درست بسازی. (در گفت‌وگو با Amy Frearson، منتشر شده در وب‌سایت dezeen، سال ۲۰۱۶)

دسته‌ها
ژان نوول

ژان نوول: نخستین وظیفهٔ معمار قرار دادن چیزها در جای خودشان است

نخستین وظیفهٔ معمار چیزی است که من آن را کاتالیز می‌نامم؛ به عبارت دیگر، منظورم این است که کار معمار قرار دادن چیزها در جای خودشان است. وقتی کاتالیزور وجود داشته باشد معمولاً همه چیز با یک جرقهٔ کوچک تحقق پیدا می‌کند. پس از آن، این وظیفه {برای معمار} وجود دارد که همهٔ آن عناصر موجود را، که در غالب اوقات با یکدیگر در تناقض هستند، به شکلی موزون ترکیب کند. شما در مقام معمار باید تلاش کنید که {میان عناصر متضاد} وحدت یا همکاری برقرار کنید. (در گفتگو با Elena Cué، منتشر شده در وب‌سایت هافینگتون پست، سال ۲۰۱۵)