ما در عصر آیفون زندگی میکنیم، اما معماری و صنعت ساختمان هنوز در مرحلهٔ واکمن قرار دارد. من میخواهم با یواِنسنس {=استارتاپ فنآورانهٔ دفتر فن برکل} فنآوریهای نوآرانه را با محیط مصنوع به طور کامل ترکیب کنم و شیوهٔ زندگی و کار مردم و رسیدنشان از نقطهٔ آ به نقطهٔ ب را بهبود دهم. صرفاً خود سختافزار یا نرمافزار نیست که مرا جذب میکند، بلکه چگونگی کاربرد آن در معماری و طراحی شهری با هدف بهبود زندگی روزمره است {که به آن علاقهمندم}.
{…} من فنآوری در محیط مصنوع را در مقام یک معمار نظاره میکنم و {کار یک معمار} همواره از مردم آغاز میشود. به جای تمرکز صرف بر کارآیی یا بهینهسازی مصرف انرژی از طریق محیطهای سازگار حسی، من فرصتی عالی برای خلق بناها و شهرهایی را میبینم که نسبت به انسانها حساس، و {برای آنها} محسوس هستند.
من عمیقاً بر این عقیدهام که در آینده همهٔ دفاتر معماری تبدیل به دفاتر معماری-فنآوری (آرکتک) خواهند شد، اما فعلاً ناچاریم که راه را برای امکانپذیر کردن گسترش دانش و مهارتمان به آن سو هموار کنیم. (در گفتوگوی منتشر شده در مجلهٔ CLAD، ش ۲، سال ۲۰۱۸)