آفرینش معماری شکل ویژه‌ای از دریافتن واقعیت است. این {نوع از آفرینش} از طریق ساختن یک ابژهٔ مادی قابل استفاده بر عالم واقع اثر می‌گذارد و آن را دگرگون می‌کند. از سوی دیگر، فرم هنری این ابژه کیفیت دوگانهٔ انعکاس واقعیت و غنا بخشیدن به آن را دارد.
این فهم از واقعیت که از طریق آفرینش معماری صورت می‌گیرد مستلزم آن است که آناتومی واقعیت، یعنی ساختار ذاتی و معنوی آن، به منزلهٔ یک کل درک شود. (در مقاله‌ای با عنوان Creation in present-day architecture and the Japanese tradition، منتشر شده در کتاب Kenzo Tange، نشر George Braziller، سال ۱۹۶۲)