ژو پی | Zhu Pei
ژو پی (پی ژو)، متولد سال ۱۹۶۲، معمار و استاد دانشگاه اهل چین است.وقتی تلاش می‌کنیم طبیعت را به معماری خود بیاوریم، هدف کاشتن درخت روی بام بناهایمان نیست، بلکه یادگیری از هوشمندی طبیعت و شکل دادن نگرشی نسبت به آن است.
در تمام پروژه‌هایم، به دنبال درس‌هایی از فنون محلی ساختمان‌سازی هستم. همیشه خرد و هوشمندی در سازه‌های سنتی وجود دارد زیرا آن‌ها مبتنی بر مشاهدات دقیق هستند. ما مجبور نیستیم همیشه چیزها را از نو اختراع کنیم. وقتی تلاش می‌کنیم طبیعت را به معماری خود بیاوریم، هدف کاشتن درخت روی بام بناهایمان نیست، بلکه یادگیری از هوشمندی طبیعت و شکل دادن نگرشی نسبت به آن است. (در گفت‌وگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وب‌سایت archdaily، سال ۲۰۲۴)
معماری باید ناتمام باشد.
معماری باید ناتمام باشد؛ معماری می‌تواند در طول زمان تکامل یابد. درست مانند نقاشی‌های منظره‌ی چینی که بینندگان را به مشارکت و تصور کردن دعوت می‌کند، معماری باید برای تفسیر و انطباق توسط نسل‌های آینده فضایی را باقی بگذارد.
معماری نه تنها باید از حیث کالبدی با محیط اطرافش ادغام شود، بلکه باید امکان تعاملات و تفاسیر متنوع را فراهم کند تا مربوط بودن و پایداری‌اش را در طول زمان تضمین کند. (در گفت‌وگوی منتشر شده در وب‌سایت designboom، سال ۲۰۲۴)
اگر به معماری از منظری فرهنگی بنگریم، خواهیم دید که ما در موقعیتی خاص قرار داریم، جایی که در تلاشیم تا هویت خود را {از طریق معماری} بازشناسیم. به نظر من ما بیش از اندازه بر این که چگونه معماری گذشتهٔ چینی را به معماری امروز تبدیل کنیم تمرکز کرده‌ایم؛ اما چنین کاری غیر ممکن است، شما می‌توانید این را به چشم خود ببینید. برای مثال، هیچ‌گاه نخواهید توانست یک بنای رومی را به یک بنای امروزی تبدیل کنید. گاهی مجبوریم برای خلق معماری معاصر و بی‌مانند تاریخ را فراموش کنیم. (در گفتگویی در سال ۲۰۱۳، به نقل از وب‌سایت archdaily)