ژوزب یوییس سرت | Josep Lluís Sert
ژوزب یوییس سرت، زاده‌ی ۱۹۰۲ و درگذشتهٔ ۱۹۸۳، معمار و طراح شهر اسپانیایی بود.وظیفه‌ی شما معماران ایرانی است که از بین ارزش‌های گذشته آنچه را که امروز قابل استفاده است انتخاب کنید.
من فکر می‌کنم شما {معماران ایرانی} باید از همه‌چیز کناره بگیرید و ارزش‌های خود را دوباره کشف کنید. ببینید چه اتفاق می‌افتد. اینجا مملکتی است که قرن‌های زیادی زندگی کرده و شما فرهنگی دارید که قدمت آن به مدت‌ها قبل می‌رسد.
سال‌های زیادی سپری شده و وقایع زیادی اتفاق افتاده است. این مملکت امروز در مرحله‌ی احیای بسیاری از ارزش‌های گذشته است. بنابراین وظیفه‌ی شماست که از بین ارزش‌های گذشته آنچه را که امروز قابل استفاده است انتخاب کنید. منظور این کار بازگشت به یادبودهای عظیم و بزرگ نیست، بلکه توجه به ریزه‌کاری‌های کوچک مثل کاشتن گیاهان، روش آبیاری، طریقه‌ای برای طرح یک باغ یا یک متود استفاده از سقف‌ها… درست به همان شکلی که قرن‌ها پیش بوده و از یاد رفته است می‌باشد.
آنچه مهم است این است که افراد بشر باید در یک محیط معماری جدید خوشحال‌تر باشند. معماری برای مردم است و مردم باید در ساختمان‌ها زندگی کنند. این وظیفه‌ی اصلی شما به عنوان یک آرشیتکت است. (در گفتگو با منصور فلامکی، داراب دیبا و سینا ریحانی، منتشر شده در مجلهٔ هنر و معماری، ش ۲۹ و ۳۰، سال ۱۳۵۴)
اگر قرار است در ایران اشتباه کنید اشتباه جدید کنید، اشتباهات قدیمی را تکرار نکنید.
کشور ایران این امتیاز را دارد که می‌تواند از اشتباهات سایر کشورها استفاده کند. شما نباید اشتباهات قدیمی را تکرار کنید. اگر قرار است اشتباهی بکنید، اشتباه جدید بکنید. گفتهٔ شما در مورد خانه‌های ردیفی در دو طرف جاده و این که به صورت فضاهای پر سر و صدا و غیر قابل سکونت درآمده کاملاً درست است. درست مثل اطراف رود سن و حوالی آن در پاریس امروز. این قسمت قبلا بسیار زیبا بود و در آنجا کتاب‌های قدیمی می‌فروختند و مردم هم می‌توانستند پیاده‌روی یا ماهیگیری کنند. اما حالا آنجا را صف‌های طویلی از هزاران هزار اتومبیل پر کرده است. امروز هیچ‌کس آپارتمان‌های زیبایی را که بیست سال پیش دارای ارزش زیادی بودند نمی‌خواهد زیرا غیر قابل سکونت شده‌اند. اگر پنجره را باز کنید سر و صدای زیادی می‌شنوید و اگر ببندید نمی‌توانید نفس بکشید. باید پنجره‌ها را دوجداره کنید تا از شر سر و صدا راحت شوید.
آپارتمان‌ها غیر قابل سکونت شده‌اند و این بدین معنی است که امروز خیابان‌ها، خیابان‌های مهمی که سی سال پیش بهترین محل برای ساختمان بودند، دیگر محل دلخواهی نیستند، زیرا دیگر خیابان‌ها خیابان نیستند بلکه تبدیل به اتوبان شده‌اند. اگر شما از این جاده با چهار یا پنج باند عبوری و تقاطع‌هایی در ارتفاع داشته باشد درست مثل این است که شهر شما بوسیلهٔ رودخانه تقسیم شده باشد. پیاده‌ها مجبورند از روی پلی برای عبور از عرض جاده بگذرند. (در گفتگو با منصور فلامکی، داراب دیبا و سینا ریحانی، منتشر شده در مجلهٔ هنر و معماری، ش ۲۹ و ۳۰، سال ۱۳۵۴)