آلوارو سیزا | Álvaro Siza

معماری کردن نوعی خدمت است. وقتی کارفرما چیزی بخواهد، معماران وظیفهٔ اخلاقی دارند تا طرحی عرضه کنند که به مجموعهٔ مشخصی از منظورها پاسخی تا حد ممکن دقیق بدهد. اما باید به یاد داشته باشیم که معماری باید آزاد بماند. معماری باید تلاش کند که چیز دیگری بشود، نه فقط راه حلی برای کارکردها.

در مقام یک معمار، نمی‌خواهم که فقط مشغول حل مشکلات باشم. موضوعات دیگری نیز در معرض خطر است. موضوع حقیقی حفظ تعادلی نیکوست. وجه کارکردی یک بنا هیچ‌گاه نباید آسیب ببیند، اما معماری باید بسیار بیشتر از آن باشد و دستیابی به زیبایی اولویت اساسی هر نوع معماری است. (در گفت‌وگو با Vladimir Belogolovsky، منتشر شده در وب‌سایت archdaily، سال ۲۰۱۷)

در آغاز یک طرح، بیشتر از هر چیز دیگر، لزوم این را حس می‌کنم که خود را در اتمسفر و جو مکان پروژه غرق کنم. منظورم از اتمسفر مکان، محیط فرهنگی آن، بستر طبیعی آن و انباشتگی ابنیهٔ اطراف آن است. پس از آن، بر مبنای غریزهٔ خود، و نه بر اساس تحلیل، شروع می‌کنم به نوعی پرسه‌زنی در اطراف طرح. زمانی که ایده به بلوغ برسد، تجزیه و تحلیل و مطالعات بیشتری را، در مقیاسی دقیق‌تر می‌توان در طرح وارد کرد. من اولین گام برای کشف طبیعت فرم و اتنظام فضا را از طریق {بررسی} تاریخ شهر یا ناحیهٔ خاص بستر طرح برمی‌دارم. (در گفتگو با José Antonio Aldrete-Haas، منتشر شده در وب‌گاه مجلهٔ BOMB، سال ۱۹۹۹)

سنت به معنای تحجر و عدم تحرک نیست. کاملا برعکس، ارزش سنت‌ها در این است که در برابر نوآوری گشاده هستند. سنت و نوآوری متضاد نیستند، بلکه این دو مکمل و متمم یکدیگرند. سنت از تبادل‌های پی در پی {فرهنگ‌ها} ناشی می‌شود. تمدن‌های محدود شده‌ای که سعی می‌کنند سنت‌هایشان را بدون استقبال از ایده‌های تازه حفظ کنند به زودی متلاشی می‌شوند. هر تمدن سنتی و پایدار از تمدن‌های بیرون از خود تاثیر می‌پذیرد. (گفتگو با وب‌سایت آرک‌دیلی، سال 2017)

من به زیبایی علاقمندم. زیبایی یعنی اوج عملکرد. اگر چیزی زیبا باشد یعنی آن چیز کاربردی است. من زیبایی و عملکرد را از هم جدا نمی‌بینم. زیبایی همان عملکرد کلیدی در معماری است. جستجو برای یافتن زیبایی باید دغدغهٔ نخست هر معمار باشد. (گفتگو با وبسایت آرک‌دیلی، سال 2017)