هادی هزاوه‌ای متولد ۱۳۱۹ در اراک است. از کودکی به هنر علاقه داشت و در دبیرستان کشش او به طراحی و نقاشی بیشتر شد. در رشته علوم طبیعی در دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و همزمان برای یادگیری نقاشی مدتی در کلاس‌های آزاد هنرستان کمال‌الملک شرکت کرد. در هنرستان بود که فهمید علاقه اصلی‌اش هنر است. پس از استخدام در آموزش و پرورش به عنوان دبیر در یکی از روستاهای کویری در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبا در تهران هم پذیرفته شد. قباد شیوا، فرشید مثقالی، عباس کیارستمی، منوچهر معتبر و مرتضی ممیز از همکلاسی‌ها و هم‌دوره‌ای های هزاوه‌ای بودند. به واسطه آشنایی‌اش با زبان انگلیسی و فضای پربار دانشکده در آن زمان خیلی زود با نقاشی مدرن آشنا شد و در سال دوم دانشگاه اولین نمایشگاه انفرادی خود را در نگارخانه دانشکده هنرهای زیبا برگزار کرد. رنگ‌گذاری آزاد و فرم‌ها و خطوط اکسپرسیونیستی مهمترین خصوصیت این دسته از کارهای هزاوه‌ای در این مدت است.
هزاوه‌ای در ۱۳۴۸ به نیویورک رفت و به تحصیل نقاشی در دانشگاه دولتی نیویورک پرداخت. پس از اتمام مقطع دکترا در دانشگاه کلمبیا در سال ۱۳۵۴ به ایران بازگشت و مسئول دپارتمان تاریخ هنر و جامعه‌شناسی دانشگاه فارابی شد. فضای نقاشی‌هایش در این زمان به سورئالیسم و گاه به انتزاع تمایل داشت.
هزاوه‌ای مقیم نیویورک است و نقاشی‌های اخیر او اغلب فضا و مایه‌ای شبیه به اکسپرسیونستم انتزاعی دارد. آثار او برآمده از فرهنگ‌های بومی و باورهای دینی و یا نگاه‌های اسطوره‌ای است که در تجربه زیسته هر انسان قابل ادراک است. (از مقالهٔ «هنرمندان معاصر ایران: هادی هزاوه‌ای» نوشته حسن موریزی‌نژاد، منتشر شده در مجله تندیس ۱۳۸۶)