برای این که مطمئن شویم معماری را، نه فقط یک سرپناه بزک‌شده، که به مثابه جزئی جدا نشدنی از زندگی روزمره می‌دانیم، راهی نداریم جز این که ظاهر و شکل بنا را از عملکرد آن جداناپذیر فرض کنیم. {…} از حیث نظر، ظاهر و عملکرد ساختمان دو موضوع جدای از هم تلقی شده‌اند، و این از ذهن معماران نشئت گرفته چون فرم را از عملکرد جدا می‌بینند. در عمل اما، ظاهر ساختمان از عملکرد آن به هیچ‌وجه جدا نیست. تجربه به من نشان داده است که هیچ‌کس به شما نمی‌گوید ظاهر ساختمان و نظام فضایی آن از هم منفصل است، بلکه این معماران هستند که این دو مسئله را از هم جدا می‌کنند. آثار ماندگار معماری آنهایی است که عملکرد و فرم بنا به یکدیگر پیوسته و مرتبط است. بناهای عالی دهه‌ها و قرن‌ها مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهند، دقیقا به این خاطر که در آنها تجربهٔ زیبایی‌شناختی و نظام فضایی و عملکردی در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر است. و این همان چیزی است که حس اهمیت و معنا را برای افرادی که چنین ساختمان‌هایی را در طول زمان تجربه می‌کنند به‌وجود می‌آورد. (در گفتگو با نویسندهٔ مجلهٔ Architectural Review، سال 2014)
