در کشورهای پیشرفته دنیا اتفاقاتی می‌افتد و تلاش‌ها و تحولاتی در زمینه‌های گوناگون توسط هنرمندان و متفکران انجام می‌شود. خب این‌ها قرار نیست به طور کاذب مورد استفاده و الگوی ما قرار گیرند چون ما ممکن است فاقد چنان تجربه‌ها و عملکردهایی باشیم. اما به هر حال به عنوان سوغات یا بازتاب این کوشش‌ها در جامعه خودمان می‌توانیم به خوبی در این بحث‌ها شرکت و تجربه‌اندوزی کنیم. به دست دیگران نگاه کردن از آن جهت مفید است که بدانیم آن تجربه چه بازدهی خواهد داشت و ما از نتیجه کار سود ببریم. ما گهگاهی چنین کوشش‌هایی را در جامعه خود سزارین می‌کنیم، شاید دلیلش آن است که ما وقایع را در جاهایی که جاندارتر است جستجو می‌کنیم. در واقع حرکت‌های آنجا را به عنوان یک الگوی آزمایشی مورد تقلید قرار می‌دهیم و به آن توجه می‌کنیم. باید به هر چیزی توجه شود به شرط آنکه دارای یک عینک ویژه خودش باشیم و از ورای آن عینک و از ورای آن چارچوب تجربی خود به قضایا نگاه کنیم، نه اینکه یک مصرف‌کننده محض باشیم. در مصرف کنندگی به طور طبیعی ما کیفیت اختصاصی خودمان را از دست می دهیم. بنابراین حرکت‌هایی مانند پست‌مدرنیزم و غیره دیدگاه‌های جدیدی است که می تواند مورد توجه ما هم قرار بگیرد و آن‌ها را بررسی کنیم و مثال‌های فرهنگی خودمان را در چارچوب پست‌مدرنیزم محک بزنیم. ولی متأسفانه در خیلی از حرکت‌های تقلیدی که از پست‌مدرن می شود باز همان اشتباه‌های دوره معاصر را انجام می دهیم. (در گفتگو با ماهنامه عکس، سال ۱۳۷۵)
