معماری هنر است، نه هیچ‌چیز دیگر. البته معماری باید عملکردهای بسیاری را برآورده کند؛ اما به جای اینکه فرم از عملکرد تبعیت کند، برعکس است. من همیشه در درجه‌ی اول به این علاقه‌مند هستم که مردم در بناهای من چه احساسی دارند، متوجه چه چیزی می‌شوند، بناهای من چه حال و هوایی در آنها ایجاد می‌کند. این چیزی است که باید به آن فکر کنم، نه مسیرهای فرار، داکت‌های تأسیسات و رواق‌ها. اینها چیزهایی هستند که شریک من به آنها فکر می‌کند، او فردی عمل‌گراست. اگر مجبور بودم خودم این کارها را انجام دهم، تمام لذت من از معماری خراب می‌شد. (در گفت‌وگوی منتشر شده در کتاب Talking architecture: interviews with architects در سال ۲۰۰۸)