متخصصین ما و مردم عادی که تقریباً همگی با فضاهای انسانی و زیبای طاق و گنبد غریبه شده‌اند اگر دوباره این فضاها را لمس کنند دلباختهٔ آنها خواهند شد. مقایسهٔ طاق و گنبد با سقف‌های تیرآهن و مسطح همانند مقایسهٔ بافتن و داشتن قالی کرمان و موکت ماشینی است. مردم عادی و حتی مهندسین به خاطر تجربه نداشتن در این فضاها و یا ساختن آنها خودشان را نسبت به آنها غریبه می‌دانند و مطابق روند روز آنچه که آسانتر به دست می‌آید را دنبال می‌کنند.
بنده شخصاً فکر می‌کنم که اگر ارزش نهادی این فرم‌ها دوباره شناخته شود و به طور همگانی در کشورمان مصرف شود ایران می‌تواند ارمغان باارزشی به مردم خود و به مردم جهان سوم جهت تامین اسکان هدیه کند. زیرا سرزمین ما نه تنها مهد آفرینش آنها بوده است بلکه از هر کجای دنیا بیشتر در کاربرد آنها تجربه و ابتکارات تاریخی دارد. امروزه که جهان غرب با نیروی هرچه بیشتر کوشش می‌کند از انرژی‌های طبیعی مانند آفتاب و باد بناها را خودکفا کنند، جای تعجب نیست که فرم‌های طاق و گنبد نیز هرچه بیشتر در معماری غرب با دید جدیدی وارد میدان می‌شود. (در گفتگو با مجلهٔ معماری و شهرسازی، سال 1369)
