معماری بر خلاف سایر فرمهای هنر، باید در ارتباط با واقعیتهای موجود روی زمین آشکار شود، و این امر با روشی مرتبط است که در آن از محدودیتها به طریقی مثبت استفاده کنید. من همواره متقاعد شدهام که وقتی محدودیتهای بیشتری دارید کارهای جالبتری انجام میدهید.
برای یک معمار هیچچیز ترسناکتر از آزادی کامل هنری و یک عرصهٔ باز نیست. ما به محدودیتها نیاز داریم تا در برابرشان مقاومت کنیم و این {پروژهٔ دیترویت} یک تمرین و آزمایش در مجموعهای جالب و پیچیده از محدودیتها بوده و امیدواریم که جرقههایی از خلاقیت و نوآوری را از سوی ما برانگیخته باشد. (در گفتوگوی منتشر شده در مجلهٔ Dimensions، شمارهٔ ۲۹، سال ۲۰۱۶)