من آن چیزهایی که بر رویشان کار می‌کنیم و گام‌های بعدی دفترمان را از منظر آن مقصود درونی ارزیابی می‌کنم، چرا که فکر می‌کنم دنبال کردن موفقیت بدون دنبال کردن مقصود یک اشتباه است. به نظرم خطرناک هم هست. من احساس می‌کنم نسل ما انگیزهٔ بسیاری برای موفقیت دارد و این مرا برای آیندهٔ معماری نگران می‌کند، چون اشتباهات بسیاری وجود دارد که باید درست شود.
مطمئناً همهٔ ما نیاز داریم بپنداریم که {به درستی} دیده شده‌ایم. همهٔ ما نیاز داریم که فضای بیشتری را پوشش دهیم و همهٔ ما نیاز داریم که مطابق با تلاش‌هایمان پاداش بگیریم. اما من فکر می‌کنیم اگر داریم به موفقیت فکر می‌کنیم، فقط زمانی کوتاه را در نظر می‌گیریم و این یعنی داریم به موفقیت در طول زمان عمر خویش می‌اندیشیم و این نوع فکر کردن تا حدی سطحی است. این قول معروف را شنیده‌اید که «یک جامعه وقتی به بزرگی می‌رسد که مردمان پیر آن درخت‌هایی بکارند که بدانند هیچ‌گاه در سایه‌شان نخواهند نشست». (در گفت‌وگوی منتشر شده در وب‌سایت designboom، سال ۲۰۲۳)
