اثر معماری گران‌قیمت و دیریاب است و راهی برای تصحیح اشتباهات یا تغییر انتخاب‌ها در آن وجود ندارد. به این ترتیب تجربه فضا و فضاسازی و مشاهده آنچه خود آفریده‌اند برای معماران بسیار دور از دسترس است و تنها پس از ساخت کامل اثر ممکن می‌شود، در حالی که در همه مراحل کار به آن نیاز مبرم دارند. اینجاست که تاریخ معماری به مثابه استادی سرد و گرم چشیده و پرتجربه و رفیقی شفیق از راه می‌‌‌رسد و با دراختیار گذاشتن تجربیات بی انتهایش دست معماران را می‌گیرد، راه‌های درست را نشانشان می‌‌‌دهد و از مهلکه‌ها برحذرشان می‌دارد. (مصاحبهٔ منتشر شده در وب‌سایت آسمان، سال ۱۳۹۵)
