من فکر می‌کنم شما {معماران ایرانی} باید از همه‌چیز کناره بگیرید و ارزش‌های خود را دوباره کشف کنید. ببینید چه اتفاق می‌افتد. اینجا مملکتی است که قرن‌های زیادی زندگی کرده و شما فرهنگی دارید که قدمت آن به مدت‌ها قبل می‌رسد.
سال‌های زیادی سپری شده و وقایع زیادی اتفاق افتاده است. این مملکت امروز در مرحله‌ی احیای بسیاری از ارزش‌های گذشته است. بنابراین وظیفه‌ی شماست که از بین ارزش‌های گذشته آنچه را که امروز قابل استفاده است انتخاب کنید. منظور این کار بازگشت به یادبودهای عظیم و بزرگ نیست، بلکه توجه به ریزه‌کاری‌های کوچک مثل کاشتن گیاهان، روش آبیاری، طریقه‌ای برای طرح یک باغ یا یک متود استفاده از سقف‌ها… درست به همان شکلی که قرن‌ها پیش بوده و از یاد رفته است می‌باشد.
آنچه مهم است این است که افراد بشر باید در یک محیط معماری جدید خوشحال‌تر باشند. معماری برای مردم است و مردم باید در ساختمان‌ها زندگی کنند. این وظیفه‌ی اصلی شما به عنوان یک آرشیتکت است. (در گفتگو با منصور فلامکی، داراب دیبا و سینا ریحانی، منتشر شده در مجلهٔ هنر و معماری، ش ۲۹ و ۳۰، سال ۱۳۵۴)
